İki deli,iki yaralı,iki yalnız ikiside ölüme aşık ikisininde ruhu yok kalpleri yok o kalpler o ruhlar nasıl canlanacak nasıl olacak kimse bilmiyor ölüm mezarlıklar hüzün yeridir ama kim bilir mezarlıklar iki ruhu iki kalbi yeniden nasıl canlandıraca...
Yazdım sildim, sildim yazdım bu bölüm neden beni bu kadar zorladı? Neyse sonuca bakalım yazdım mı yazdım dsmmdmsdödmöd.
Keyifli okumalar vote ve yorum atmayı unutmayınnn🦋💚
Canım yanıyordu. Onun canı yandıkça benim canım iki katı kadar ağrıyordu. Canımı canına katmıştım. Canını canıma katmıştı ve biz mahvoluyorduk yavaş yavaş.
Yüsra D. Sakın
Bölüm şarkıları:Herşey seninle güzel, Disfruto ✯¸.•´*¨'*•✿ ✿•*'¨*'•.¸✯
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şuan gördüğüme inanmalı mıydım yonca şuan atalayın omzuna başını koymuş halde mi? Allah'ım noluyordu burda? Yekta şuan canıyla bu kız yüzünden savaş veriyordu. Onun öldüğünü düşünerek kriz geçirmişti ve yaralarına zarar vermişti. Ama bu kız yaşıyordu. Herşeye rağmen bunu yekta'ya yaşatmış mıydı? Şimdi hiçbir şey olmamış gibi ortaya mı çıkmıştı? Eğer doğru hatırladıysam ve öyle bir şey varsa onu şuan öldürebilirdim.
"Yavrum iyi misin? Noldu doktorlar içeri koşturdu?" Aşkının sesi ile bakışlarım ona döndü. Yonca neden kalkmıyordu? Aşkın baktığım yere baktı ve sorumu anlamış gibi konuştu.
"Anladım rüzgar'da kriz geçirdi. Bana bir şeyler anlattı. Ona nasıl iyi geleceğimi bilmiyorum artık. Çok kaybolmuş gibi hissediyorum." artık bazı şeyler çok geliyordu bana. Sevdiğim adama yardım etmek istiyordum ama bunu yapamıyordum. Başaramıyordum.
"Lütfen biraz zaman ver neler yaşanıyor bilmiyorum ama biraz zaman lazım mesela git şu kızla konış birkaç şey çözülür belki." Aşkın bu sefer haklıydı. Şuan yapabileceğim tek şey yekta'ya müdahele edene kadar yonca ile konuşmak. Gittim atalayın yanına.
"Uyandıralım mı?"
"Hayır kriz geçirdi yeni uyudu Yüsra. Bırak uyusun." tavrı beni şaşırtmıştı. Pek şaşırmış gibi durmuyordu. Bu beni şüphelendirmişti.
"Sen neden şaşırmadın? Yoksa Yonca'nın yaşadığını biliyor muydun?" bakışlarını kaçırdı. Ben bunu öldürürdüm. Aşkının yanına gittim ve elindeki su şişesini alarak yoncanın yüzüne boca ettim. Yeterdi buraya kadar çok sabretmiştim.
"Günaydın sahte ölü ikiz kardeş." bunları diyince atalayla bana dehşetle baktılar. O kızda bir şey vardı. Bakışlarında beni sanki tanıyordu.
"Sen kimsin? Yekta nasıl? Neden uyudum ben?"
"Bilmem neden uyudun? Mezardan çıkıp gelmişsin bide uyudum diyor ya. Burda neler dönüyor anlat her kimsen." içimdeki öfke o kadar büyüktü ki. Sevdiğim adam mahvolmuştu ikizinin ölümü ile ama şuan karşımdaydı ikizi. Aklımı kaçırmama ramak kalmıştı. Yonca konuşmadan Atalay konuştu.
