İki deli,iki yaralı,iki yalnız ikiside ölüme aşık ikisininde ruhu yok kalpleri yok o kalpler o ruhlar nasıl canlanacak nasıl olacak kimse bilmiyor ölüm mezarlıklar hüzün yeridir ama kim bilir mezarlıklar iki ruhu iki kalbi yeniden nasıl canlandıraca...
"Yekta ben seni öldirmem yaşatırım sevdiğim gerekirse sadece benim için yaşa.*
Bölüm şarkısı:Acıyı sevmek olur mu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❀❀ೋ═══ ❀ ═══ೋ❀❀ೋ Tamam güzelim valla acımıyor alışığım ben." yarasına bakmak istediğimde oranın morardığını gördüm ve çok vardı ama gözüme çarpan şey kalıp donmamı sağladı kalbinin ordaki derin iz... ೋ❀❀ೋ═══ ❀ ═══ೋ❀❀ೋ
Bazı günler vardır geçmişi görürsünüz ve o geçmiş sizi mahveder ama bir yandan da kalbinizde ufak bir huzur yer eder işte o huzur bende küçük değildi büyüktü evet babasını onu tam kalbinden vurmuştu ama bunu benim babam yapmamıştı ben onu engellemiştim. Ne isterse yapmıştım ve babam sözünü tutmuştu.
"Yekta'm bu yara ne nasıl oldu?" sesim kendini ele vermişti sesim o kadar cılız ve hafif çıkmıştı ki.
"Babam işte kalbimden vurdu ve iyileştirdi daha çok canımı yakmak için keşke o an ölseydim uzun bir süre komada kaldım." ellerini yara izine bastırdım tam kalbinin üzerine.
"Birdaha sakın ölmeyi isteme seni mahvederim yekta keskin." konuyu dağıtmam gerekiyordu şuan şimdi bilmemeliydi bana sorgulayıcı bakışlar ile bakıyordu. "Dersem nolur? Ölsem çok mu üzülürsün?" ne diyordu bu aptal? Mahvolurdum paramparça olurdum o giderse. Omzuna sertçe yumruğumu geçirdim. "Aptal aptal konuşmayı kes yoksa o dilini keserim." bu halim hoşuna gitmiş olacak ki tatlı tatlı bakmaya başladı. "Dilini uzatsana." sorgulamadan uzattım. Ve pisliğin ısırması ile neye uğradığıma şaşırdım. Ama beni daha çok bozguna uğratan şey ısırdığı yeri emmesiii. "Off acıdıı napıyorsun." aslında acımamıştı çok. "Hiiç." sustuk sonra o konuşmasya başladı. "Ama sen gelmeden ölmek istiyordu bu adam ya gidersen?" güvensizdi, korkuyordu.
"Yekta keskin gittiğim gün kafama sık."
"Sende benim kalbime. "
Boynuna sımsıkı sarıldım gitmeyecekmiş gibi. Gitmezdim ben ondan asla hiçbir güç beni ondan alamazdı o da gitmesindi çok gitmişti benden.
"Sonra noldu nasıl iyileştin?" boynuma sokuldu başı uzun bir süre dinlendi orda saçlarını okşadım bekledim O güzel sesini.
"Uzun oldu bir süre sakat kaldım yürüyemedim biliyor musun? Üzülmemiştim yonca yalnız kalacak diye üzülmüştüm sadece savaştım çok savaştım o savaştan kanlar içinde çıktım ama yine de kazandım aslında hiç kazanmamıştım ki aslında ruhum paramparça olduktan sonra kazansam kaç yazardı? Bende hiçbir zaman savaşı kazandım diyemedim hep o savaş alanı beni içine yuttu mahvetti ama şuan sorsan iyiyim uzun zaman sonra gerçekten iyiyim sen varsın ya yetmez mi?" konuşurken ki ses tonu, boynuma değen nefesi o kadar güzeldi ki. Ve aslında kazandığı savaş boynuma dudakları değiyordu ama ürkmüyordum hiç hemde orayı öpücükler ile donaltasa da artık korkamzdım o çocuktu bedeni büyümüş bir çocuk ruhunu kirletemediler sevgilim bunu ona demek istedim ama sustum saçlarını daha çok okşadım daha çok sevdim. Nefes seslerini dinledim uyumuştu yarası bile artık canını yakmıyordu onun canı daha çok yanmıştı.
