İki deli,iki yaralı,iki yalnız ikiside ölüme aşık ikisininde ruhu yok kalpleri yok o kalpler o ruhlar nasıl canlanacak nasıl olacak kimse bilmiyor ölüm mezarlıklar hüzün yeridir ama kim bilir mezarlıklar iki ruhu iki kalbi yeniden nasıl canlandıraca...
Keyifli okumalar🦋 Yorum ve oy vermeyi unutmayın🦋 Uzak yol Son arzum Son bakış Halledemedik
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapının tıklanma sesiyle olduğum yerden zar zor kalktım elimdeki mektupları atmak istedim. Yırtıp parçalamak istedim. Ama yapamadım yapabildiğim tek şey onları çekmeceye özenle koymak oldu.
Gelen belliydi aşkındı elindeki poşetlerle gülümsedim. Belli ki ikimizin de kendisini toparlaması gerekiyordu.
"Hoşgeldin yavrum."
"Hoşbuldummm hava buz gibi izmir çok sıcaktı dondum dondum."
"Geç geç salak incecik giyinmişin." koşarak yorganın altına girdi bu haline güldüm ve evi toparlamaya devam ettim onunla ilgili olan herşeyi bir poşete koydum. Kocaman bir poşet olmuştu ne ara bu kadar eşyası dolmuştu evime?
Banyoya girdiğimde yerler ıslaktı aklıma su savaşı yaptığımız anla doldu. Dolmamalıydı artık düşünmemeliydim. Orayı da temizledikten sonra en zor yere geldim mutfak çünkü darmadağındı rüzgar yemek yapmıştı ve yemek yaparken çok dağınık biriydi yaptığı yemek dolapta duruyordu acaba bozulmuş mudur? En sevdiğim yemeği yapmıştı annemden sonra ilk kez biri bana bu yemeği yapmıştı. Aşkından sonra. Korkuyla açtım dolaptaki biber dolmasını çıkardım tadı acıydı bozulmuştu ama olsun o yapmıştı çok az yemiştim olmamıştı ama olması için elinden geleni yapmıştı elimdeki tencereyi masaya bıraktım ben bu dolmaları yiyecektim. Ağlaya ağlaya yedim o kadar çok ağladım ki içler acısı bir haldeydim. Boğazıma takılan lokma ile öksürmeye başladım ölüyordum galiba yoksa kalbim bu kadar acımazdı.
"Kelebeğim sakin ol al iç şu suyu." aşkının bana içirdiği suyu içtim öksürmem kesilmişti ama hıçkırıklarm asla kesilmiyordu. Aşkına sarıldım sımsıkı sarıldım herkes gidiyordu o gitmiyordu.
"Ç-çok s-sevdim ç-çok ö-özledim b-bana dolma yapmış b-bak. " toparlamaya çalıştığım sesim sona doğru çıkmamıştı bile ondan önce hıçkırığım yayılmıştı.
"Şşşş ağla kelebeğim içinde tuttuğun yetti. " o da tutuyordu nasıl yardım edecektim ona nasıl?
"S-sende a-ağla." sanki bunu bekliyormuş gibi bana sarılıp hıçkırmaya başladı bu nasıl bir acıydı?
"Gerçekten sevmemiş miydi sevmeyen insan nasıl bu kadar çok güzel bakar nasıl bu kadar güzel öper nasıl bu kadar sarıp sarmalar nasıl nasıl kafayı yicem artık kafayı aşkın bana bir şey de bir yol göster deliriyorum gerçekten dayanamıyorum artık onsuzluğa daha ne kadar oldu? Bir gün bir gün görmedim kafayı yiyorum nefes alamıyorum gerçekler boğazımı kesiyor yüreğimin paramparça hatta tuzla buz olduğunu biliyorum ama toplar sanki herşeyi topladı bunu toplamayacak mı şimdi? Toplasındı lütfen."
"Bilmiyorum bilmiyorum benim bile aklım almazken seninki nasıl alsın bebeğim çok üzülüyorum bensiz ağlama olur mu?"
"Söz veremem heryerde o var aşkın baksana bu mutfağın halini o yaptı bana yemek yapmak için yaptı bak dolma bozulmuş ama yedim karnım çok ağrıyor." gerisi gelmedi midem çok bulanıyordu çok ağrıyordu.
