İki deli,iki yaralı,iki yalnız ikiside ölüme aşık ikisininde ruhu yok kalpleri yok o kalpler o ruhlar nasıl canlanacak nasıl olacak kimse bilmiyor ölüm mezarlıklar hüzün yeridir ama kim bilir mezarlıklar iki ruhu iki kalbi yeniden nasıl canlandıraca...
Şarkılar: Rafet el roman:Direniyorum Rafet el roman:Kurşun Yakın:Keşke Müslüm gürses:Tutamıyorum zamanı Çağan şengül:Canım yanıyor Tuğkan:Elfida Tuğkan:Ele layık
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌸 ⋆*･ﾟ:⋆*･ﾟ:⠀ *⋆.*:･ﾟ .: ⋆*･ﾟ: .⋆
Dalyam ölüyordu dalyamı vurmuştu ona kıymıştı. Bende ona kıyacaktım. Artık oyun sırası bendeydi. Ama en önemlisi şuan dalyamdı. Herşeyimdi o iyi olsun diye bu saatten sonra herşeyi yapacaktım o beni ne kadar iterse itsin bu saatten sonra bu ilişki için ben çabalayacaktım dalya artık yorulmayacaktı gerekirse yorulan ben olacaktım yüzüne kapılar kapatılan kişi de ben olmaya hazırdım.Ameliyattaydı tek bir haber bekliyordum ölmeyecekti benim güçlü kızımdı o ölemezdi bu kadar erken göçemezdi benden bu dünyadan daha o doktor olacaktı giyecekti o önlüğü. Ben ise ben hayallerime çok uzaktım bu saatten sonra asker olabilir miydim bilmiyordum ama onu en son düşünecek yapacaktım. Telaşla gelen aşkın ve doruğa baktım işte geliyordu benim dayak ne kadar dövse yeridir aşkın hep bana gerçekleri söylemişti. Dalyaya zarar verdiğim hakkında dediği herşey doğruydu.
"YETMEDİ Mİ YAPTIKLARIN YETMEDİ Mİ KARDEŞİMİN HAYATINDAN ÇIK ARTIK ONUN HAYATINDA OLDUĞUN SÜRECEK O HEP ACI ÇEKİYOR YA RUHU YA DA BEDENİ." Bana saldırdığında engel olmadım olmayacaktım. Ama doruk engel olmuştu.
"Aşkın ameliyathaenin önündeyiz seni atacaklar şimdi rüzgar vurmadı yüsrayı sakin ol." doruk onu benden uzaklaştırmıştı ama o da dayak yemişti.
"K-kardeşime bir şey olursa sonun ben olacağım bu sefer andım olsun rüzgar keskin." aramızda sessizlik oldu ona diyeceğim bir şey yoktu bile. Sessizliği bozan şey ameliyahaneden çıkan hemşireydi.
"Kan lazım Arh pozitif." aşkın hemen kalkmıştı.
"Ben ben kan grubumuz aynı alın bütün kanımı iyi olsun yeter." hemşireyle beraber gittiler dorukta peşinden gitti. Eski rüzgar olsa onun iyi olduğunu öğrendiği an ondan uzak dururdu ama öğrenmiştim artık ondan uzak durmam ona yaramıyordu gene zarar görüyordu her türlü hemde yanında duracak canım pahasınaonu koruyacaktım.
Aşkın ve doruk gelmişti saatler geçti çıkmadı saatlerdir aramızda sessizlik vardı kimse konuşmuyordu sadece iyi haberlerini bekliyorduk. Kalbimde öyle bir sızı vardı ki gerçektende kalbim ağrıyordu. Ona öyle bağlanmıştım ki canı yanıyorsa kalbime ağrı giriyordu. Aşk buysa aşk çok tehlikeli bir duyguydu o zaman o da ben acı çekerken hissediyor mudur hissetmesin ben hep acı çekerdim. Hızlıca oturduğum yerden kalktım ellerimde onun kanı vardı kurumuştu. Midem bulandı. Onun o hali bir saniye bile gözümün önünden gitmiyordu. Lavaboya girdiğim gibi kusmaya başladım. Ben kusmaktan nefret ederdim ben kandan da nefret ederdim. Ben dalyasızlıktan da nefret ederdim. Olduğum yere çöktüm tir tir titriyordum. Kafamı kaç kere duvara vurdum bilmiyorum saymadım acısı geçmiyordu nasıl olsa. Elimin titremesi geçmeliydi hemde bir an önce. Dyvara vurdum defaşarca bu benim patlama anım olmuştu. Yaşlar öyle hızlı aktı ki gözlerimden önümü bile göremiyordum vurmaya devam ettim hissizleşene kadar titreme durana kadar vurdum. Artık daha çok taze kan vardı benim kanım evet olması gerekn buydu birinden kan akacaksa benden akmalıydı sevdiğim kadından değil.
