love is you - hyunin

40-)

6 ay sonra

Jeongin

Karnımda hissettiğim gıdıklanmayla gözlerimi aralamış ve karşımda gördüğüm manzarayla gülümsemiştim. "Ne zaman eve geldin bebeğim?" elimi karnıma öpücükler konduran Hyunjin'in saçlarına daldırmış ve masaj yaparcasına okşamıştım. Hyunjin bu hareketimle bir an bile durmamış ve karnıma öpücükler kondurmaya devam etmişti.

"Az önce geldim ve bebeğimle seni çooook ama çooooook özledim." en sonunda kafasını kaldırıp gülümseyen bir yüzle bana baktığında ben de ona karşı gülümsemiş ve dudaklarımı büzerek öpücük yollamıştım.

Hyunjin'le ikimizin bir bebeğimizin olacağını öğrendiğimizden beri hayatımız daha mutlu geçiyordu. Elbet henüz üniversite okuyan gençler olarak hem derslere yetişmek hem de hamileliğin getirdiğini zorluklarla uğraşmak yorucuydu ama ikimiz bunu tatlı bir yorulma olarak görüyorduk.

Onun evinde kalmaya başlayalı 4 ay oluyordu. Aslında ilk başından beri onda kalmamı diretmişti ama benim lanet inadım yüzünden onu reddetmiştim, hamilelik işi ciddiye binince ve tek yapamayacağımı anladığımda hemen bir gecede ona taşınmıştım.

Kısacası böyleydi işte, hepimiz mutluyduk.

"Bu akşam bizimkiler buraya gelecekmiş, yorulmazsın değil mi sevgilim? İstersen başka bir geceye gelmelerini söylerim." uzanıp dudağıma minik bir buse kondurmuştu.

"Hayır hayır sorun değil, eskisi gibi vakit geçirmeyi özledim diğerleriyle."

"Peki bebeğim." dudağıma tekrardan öpücükler kondurduğunda kıkırdamış ve omuzlarına elimi koyarak onu kendimden uzaklaştırmıştım. "Bu öpücüklerin sonunun nereye gittiğini ikimiz de biliyoruz Hwang, o yüzden uslu dur lütfen."

Yanaklarını şişirerek sahte bir üzgünlükle geri çekildiğinde onun bu hâline gülmüştüm, oldukça sevimliydi.

"Bebeğimiz ne zaman doğacak da seninle yatakta aşk yaptığımız zamanlara döneceğiz? Seni özledim~"

"3 ay sonra belki döneriz bebeğim ama doğurduktan sonraki süreci de unutmayalım her türlü zor olacak." elimi onun yanağına götürüp okşamıştım. "Ben de seninle olan ateşli gecelerimizi özledim ama her şey bebeğimizin sağlığı için."

"Doğru, haklısın aşkım." elime öpücük kondurup geri çekilmiş ve uzandığım koltuktan kalkmıştı. "Ben ikiniz için yemek hazırlamaya gideyim, acıkmıştır şimdi bizim yamyam."

"Ya! Ona yamyam deme o minik bebişimiz bizim." elimi hemen karnıma götürmüş ve karnımı okşamıştım. "Baban sana yamyam diyor bebişim, doğduğun zaman onu bir güzel dövmelisin."

Hyunjin bu dediğime güldüğünde ben de gülmüş sonrasında o da mutfağa gitmiş ve atıştırmalık bir şeyler hazırlamıştı.

Minik bebeğimizden tüm herkesin haberi vardı, Hyunjin'in annesinin bile ama o olaydan sonra Hyunjin hiçbir şekilde annesiyle iletişim kurmamıştı ve onu hayatından tamamen çıkarmıştı. Bu ikimizin de işine gelirdi çünkü hayatımızı tehdit eden bir unsur yoktu.

Babasının teklifini soracak olursanız onu reddetmişti çünkü ikimiz de nasıl olsa okuyorduk ve tüm arkadaşlarımız buradaydı bu yüzden Hyunjin burada kalacağını ama onunla hâlâ iletişim hâlinde olabileceklerini söylemişti, şu an ise ikisinin arası oldukça iyiydi.

Ama ileride bebeğimiz büyüdüğünde birlikte bir yurtdışı gezisine çıkabilirdik belki.

"Babası minik bebeğine güzel mamalar getirdi~" Hyunjin'in sesini duyduğumda ona dönmüş ve kıkırdamıştım. Baba olduğunu öğrendiğinden beri ayrı bir tatlı davranıyordu.