Gerçek ailem kitabı.
''Katranı kaynatsan olur mu şeker, cinsine tükürdüğüm cinsine çeker.''
...
"Kendi içinde kabullendiğini biliyorum. Sen de bildiğin sürece bana 'abi' demesen de olur ufaklığım. Ben seni yine her zaman çok seveceğim ve ömrüm yett...
Soft bir bölümle geldim bugün. Oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
3281 kelime.
İyi okumalar ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
<>
Yatağımda yarım saattir telefonla oynarken adım seslerini duyup telefonumu kapattım ve yastığımın altına koydum.
Kapının önce çalınıp sonra açılmasıyla annem belirdi aralıktan.
"Günaydın kızım." diyerek içeri adımladı. Gülümseyip "Günaydın." dedim sanki yeni uyanmışım gibi yaptığım boğuk sesimle.
"Hala miskinler gibi yatıyorsun. Ben de niye kahvaltıya inmedi hala diyorum. Okula gitmeyecek misin?"
Annemin sorusundan sonra numarama başladım elimi karnıma atarak. "Anne, hiç okula gidesim yok bugün."
"Niyeymiş o?" dedi tek kaşını kaldırarak.
"Karnım ağrıyor." dedim buruşturduğumyüzümle.
"Hadi hadi! Abilerinin numarasını bana mı yedireceksin."
Dediğine güldüm. O da ciddiyetini bozup güldü. Yılların kadınıydı. Anlardı.
"Numaranı yemedim ama neyse küçük hanım. Hadi bugünlük karnın ağrısın." deyip gülümsedi ve odadan çıktı. Kapı kapanır kapanmaz sevinçle yorganı üzerimden atıp dolabımın önünde durdum. Tam içinden kıyafet çıkaracakken bu fikirden vazgeçtim.
Çünkü en son olayki gibi hevesimin kırılmasını istemiyordum. Hevesle, mutlulukla ve ne hayallerle hazırlanıp Yankı'nın yanına koşmuştum. Ama o beni terslemişti o gün. Çok kötü hissettiriyordu bana. Hevesimin kırılması çok kötü bir şeydi.
Ama bunlar geride kaldı. Kalmalıydı. Yankı, psikiyatri tedavisi için gidiyor olmalıydı o gün de. Çünkü hep gittiği saatlerde gitmişti. Beni o yüzden ekmişti.
Kafamı sağa sola hızla sallayıp düşüncelerimden sıyrıldım ve ne olur ne olmaz diye odamdan çıkıp hep gittiğim ama ne kadar gidersem de gideyim sıkılmadığım odanın kapısının önüne geldim. Birkaç kere çalıp kapıyı araladım yavaşça.
Yankı'yı her uyandığımda yaptığımın aksine bu sefer üstü açık mı diye değil, uyandırmaya gidiyordum.
Yatağındaydı yine. Yastığına sarılmış, burnunu ve ağzını yastığa dayamıştı. Saçları yastığına dağılmıştı. Bu halleri içimi acıtıyordu artık. Eskisi gibi sadece tatlı göründüğünü düşünemiyordum.
