Almeda

46. Bölüm

3k lık miss gibi bir bölüm 💅

Medya Yankı aşkım. İlacım sende bilirsin, sen de olsan delirirsin...

<>

Bugün mutlu bir gün. Yankı ile beraber alışverişe gidecektik. Aslında kırtasiye alışverişi bahaneydi.

Yerimden kalktıktan sonra banyoda rutin işlerimi halledip üzerimi giyindi heyecanla. Beyaz bir crop kazak ve mavi bol pantolon giydim. Yüzüme birazcık makyaj yapıp çantamı aldım ve Yankı'nın odasının yolunu tuttum.

Kapıyı çaldım. İçeriden ses gelmeyince kapı kolunu tutup aşağı indirdim. Kapı aralığından başımı içeri soktum ama içeride kimse yoktu. Tamamen içeri
attığımda kendimi "Yankı." diye seslendim ama cevap yoktu. Banyoya da bakındım, orada da yoktu.

Odasından çıktım ve aşağı indim. Mutfağa girdiğimde yine göremedim ama annem buradaydı. Salatalık doğruyordu. Kapıya yaslanarak "Anne." diye seslendiğimde arkasını dönüp bana gülümseyen gözleriyle baktı.

"He kuzum?" dedi.

"Yankı nerede?" diye sordum direkt.

Annemin gülümseyen bakışları yavaş yavaş şaşkın bakışlara dönüştü. "Yankı... Şimdi çıkacaktı." dedi işaret parmağıyla kapıyı göstererek. Annemin bu dediğiyle hızla salona doğru koştum.

Yankı'yı tam da kapıyı açaçakken telaşla seslendim.

"Yankı, dursana." Arkasına baktı ama beni tınlamadan kapıyı açtı.

"Hey! Dursana!" diye bağırdım. Açtığı kapının önünde durup arkasına, bana doğru döndü gözlerini devirip. Adımlarımı yavaşlatıp yanına vardığımda ellerimi dizlerime koyup nefeslendim.

"Nereye gidiyorsun?" diye sordum nefeslerimin arasından.

"Sanane? Ne oldu, acelem var." Bu tavırları içimde bir şeylerin kırılmasına neden oluyordu yine. Bana böyle davranmasından nefret ediyordum. Ve her seferinde aynısını yapıyordu. Ama vazgeçmeyecektim.

Derin bir nefes aldım. "Bugün... Beraber kırtasiyeye gidecektik ya hani. Unuttun mu yoksa?" diye sordum. "Dün akşam konuştuk bunu."

Başını önüne çevirip bir süre düşündü.

Sonra gözlerini kırpıştırarak bana döndü. "Ben gidiyorum. İşim var. Batı ile gidersiniz." deyip bir cevabımı beklemeden kapıyı açtı ve çıkıp kapıyı sertçe kapattı.

"Ama ben seninle gitmek istiyordum." diye mırıldandım arkasından, o duymasa da.

<>

"Anne, biz Batı'yla alışverişe çıkacağız. Bir şey lazım mı?"

"Yok kızım. Kendinize dikkat edin yeter."

Annemle vedalaştıktan sonra Batı ile evden çıktık. Suratım sirke satıyordu. Batı da bunu fark etmiş olacaktı ki kolunu omzuma atıp beni kendine çekti. Saçlarıma bir öpücük kondurdu.

"Neyin var bakalım senin? Engin meselesi mi?" diye sordu. Yüzümü buruşturdum.

"Hayır," dedim. "Onu hiç takmıyorum bile." dedim. Gerçekten de Yankı'nın derdinden Engin'e üzülecek vakit bulamamıştım.