Gerçek ailem kitabı.
''Katranı kaynatsan olur mu şeker, cinsine tükürdüğüm cinsine çeker.''
...
"Kendi içinde kabullendiğini biliyorum. Sen de bildiğin sürece bana 'abi' demesen de olur ufaklığım. Ben seni yine her zaman çok seveceğim ve ömrüm yett...
Bölüm sonuna çok güzel şeyler yazdım orada buluşalım, iyi okumalar ❤️
Bu arada şu kız Yankı'ya çok benzemiyor mu? İlk bölümlerde bahsediyordum, Yankı ve Almeda benziyor diye. Sizce bunu koysam mı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yankı'nın gelmeyeceğini söyleyebilirdiniz." diye söylenerek önlerinden yürümeye devam ettim.
Batı kolumu tuttukça ben kolumu kurtarıyordum. "La bir durur musun lütfen?" dedi ve tekrar kolumu tutmaya çalıştı. Arat'ın ve Eren'in kahkahaları duyuluyordu arkamızdan.
Keşke Eren ve Batı'yı okulda unutup gitseydim. Neyse bugün de kötü biz olmayalım.
"Sus Batı sus. Çocuk sizden önce arayıp avm'ye gidelim mi diye sordu da yok dedim. Şimdi ona nasıl hesap vereceğiz?" dedim ve birden yerimde durarak arkama döndüm. Bunu yapmamla kafayı istemeden Batı'nın burnuna geçirmiştim. Yağan yağmurda saçları ıslanmış alnına dökülmüştü fakat şu an çarpmamla gözüne giriyordu.
Acıyla burnumu tutmaya başladı. Sanırım burnunu kırmıştım.
"Ay afedersin. İsteyerek olmadı." deyip elimi ona doğru uzattım. Arat ve Eren olan biteni yerlerinden izleyip gülüyorlardı sadece.
"Sorun değil." dedi ve burnunu tutmayı bıraktı.
"Bir dinlesen aslında. İhanet etmediğimizi anlayacaksın." dedi. Oflayarak kollarımı göğsümde bağladım ve dinlediğimi belli eder bir kafa hareketi yaptım. Arat ve Eren de yanımıza gelmişlerdi.
"Salak kardeşlerim," diyen Arat'a döndü yüzüm. "Bu yağmurda durup ıslanmak hoşunuza mı gidiyor? Arabayla geldik lan, çantanızı bıraktık o kadar! Yirmi dakikadır yürüyoruz!"
"18 dakika abi."
Arat kaşlarını çatarak Eren'e baktı. "Ne 18'i?"
"20 dakika dedin ya, 20 değil 18 dakikadır yürüyoruz." dedi. Arat buna karşılık ensesine çaktı. "Hadi lan!"
"Biz Yankı'ya söylemek üzere odasına girdik zaten. Ama yatağında sırtını dönmüş, yorganına sarılmış uyuyordu. Kolay uyuyabilen biri değil." dedikten sonra lafı Arat aldı.
"Evet. Biz de hazır uyumuşken rahat bırakalım, daha sonra da beraber çıkarız, diye düşündük. Bu ikisini ensesinden tuttuğum gibi de odadan çıkardım." deyip kolunun birini Eren'in birini Batı'nın omzuna attı.
Yankı gelmiyordu, çünkü haberi yoktu. Toprak'ın da işi varmış gelemeyecekmiş. Biz 4'lü kalmıştık yani.
Oflayarak kollarımı serbest bıraktım. "Ya öğrenirse. Nefret edecek bizden!" dedikten sonra bir şey dank etti kafama.
