The Locket | jenlisa

3

"Affe...affedersin."

Lisa aniden gördüğü silüet karşısında korkmuştu, nasıl o kadar sessiz şekilde yaklaşmış olabilirdi?

Beyaz elbiseli kız gözlerini kısıp içten şekilde gülümserken elini kaldırdı.
"Hayır sorun yok, uzun zamandır onu arıyordum."

Lisa hala ne zamandan beri kızın orada olduğunu çözmeye çalıştığı için sadece şaşkın şekilde bakmakla yetindi.

"Özür dilerim seni korkuttum, ben Jennie."
Kız oturduğu kayıktan tokalaşmak için elini uzatmıştı.

Lisa yerinden doğrularak kayığa doğru ilerledi ve kızın elini sıktı.

"Lisa."

Kayıktaki fenerden dolayı yaklaştıkça yüzü seçilebilir olmuştu. Bu gizemli kız son derece güzeldi.

Jennie gülümseyerek Lisa'nın elini sıktı.

"Madalyonumu alabilir miyim?"

"Bilmiyorum... yani bunun senin olduğundan emin olmam lazım...değerli bir şeye benziyor."

Jennie anlayışlı şekilde başını salladı.
"İçindeki fotoğrafa bak, benim fotoğrafım."

"Bakacaktım ama açamadım..." diye itiraf etti Lisa.

"Ah, sürekli sıkışır zaten! İzin ver de açayım."

Lisa temkinli şekilde madalyonu uzattı. Jennie Lisa'nın dakikalarca uğraşıp açamadığı madalyonun kapağını küçük bir hamleyle açıp içindeki fotoğrafı Lisa'ya çevirdi.

Gerçekten de fotoğraftaki oydu, oldukça eski gözükse de o olduğuna şüphe yoktu.

"İkna oldun mu?"

Lisa gülümseyerek başını salladı.
"Evet."

Jennie bakışlarını hemen arkadaki eve dikti.
"Buraya mı taşındınız?"

Lisa başıyla onayladı.
"Evet, ben bugün geldim."

"Beğendin mi peki?"

Lisa bir süre düşündü, beğenip beğenmediğini henüz bilmiyordu. Huzur veren bir yer olduğu kesindi ama eski evini uzun süre özleyecekmiş gibi hissediyordu.
"Bilmem...henüz burayı bilmiyorum."

Bu cevap karşısında Jennie'nin gözleri parladı.
"O zaman iyi ki benimle karşılaştın, burayı benden iyi bilen kimse yoktur!"

"Sen kaç yıldır buradasın?"

"Sayamayacağım kadar çok."

Lisa güldü.
"Gerçekten şanslıyım o halde."

Konuşurken gözlerini kızın kedi gözlerinden ayıramıyordu. Güzel gözleri, biçimli burnu ve kalın dudaklarıyla gerçekten farklı bir havası vardı. Üstelik üzerindeki elbise, oldukça demode gözükse de onun üzerinde iyi duruyordu. İlk günden tanıştığı bu kız bir süre aklında olacağa benziyordu. Bu yüzden diyaloğun ölmesine izin vermemesi gerektiğini düşündü.

"Bir ara bana gezdirir misin?"

Jennie memnuniyetle başını salladı.
"Elbette gezdiririm, şu an geç oldu ama yarın kayıkla gölü geçeriz."

Lisa tebessümle karşılık verdi.
"Anlaştık o zaman."

"Anlaştık."