Esir

15.Bölüm

      
    Beğeni ve yorumlarınızı
Bekliyorum arkadaşlar

   
Keyifli okumalar♥️

  
Odamın balkonunda bacaklarımı uzatarak oturdum. Sigaramı içerken serin havayıda soluyordum. Artık havalar soğumaya başlamıştı. Bu gün çok sitresli ve yoğun geçmişti çok yorulmuştum ama uyuyamıyordum. Heyecan, mutluluk, üzüntü, nefret hepsini birden yaşıyordum.

Sevdiğim adam yarın beni istemeye gelecekti. İki aile barışmıştı artık. Ama Zerrin cadısının, gerçi artık ona yılan demeliyim. Yıllardır aileme yaptıkları affedilir gibi değildi. Kim bilir yıllardır Melek annem neler yaşamıştı. Düşündükçe çıldırıcak gibi oluyorum.

Annemi doktor muayene ettikten sonra babama, aşırı doz ilaç kullandığı için hafızasının yok denecek kadar zayıfladığını iyileşmesinin zaman alacağını söyledi. Bunun içinde hastanede tedavi olmasının daha doğru olduğunu belirtti. Ama babam gerekirse hastaneyi eve getirin, ben Meleğimi gözümün önünden bir daha ayırmam dedi. Gözleri hep doluyor annemin başına gelenlerden kendini suçluyordu.

Annemin odasına gittiğimde sessizce bana bakıp beni izliyordu. Onunla konuşmayı denedim ama bir tepki vermiyordu. Herkesin içinde sadece bana bakıyor gözleri doluyordu. Yanında  bir süre oturduktan sonra uyuduğu için babam ile yalnız bırakıp odadan çıkmıştık.

Zerrin ve işbirlikçilerine ne olduğu hakkında hiç bir fikrim yoktu. Abim ise çok yıkılmıştı. Arabasına binip evden çıkmıştı. Babam arkasından adamlarını göndermişti ama bulabildilermi bilemiyorum. Telefonunuda kapatmıştı ulaşamayalım diye.

Telefonumun sesiyle oturduğum yerden kalkıp odama geçtim. Yatağımın üzerindeki telefonumu aldığımda ekranda Sarp'ın ismini görünce heyecandan kalbim deli gibi çarpmaya başladı. Fazla beklemeden aramayı cevapladım.

"Efendim" dedim.

"Güzel karıcığım uyuyormuydun?"

"Hayır uyku tutmadı. Balkonda oturuyordum."

"Bu gün senin için zor bir gündü güzelim uyuyup dinlenmelisin." Ses tonu o kadar güzeldi ki. Sürekli konuşsun istiyordum.

"Uyuyamıyorum. Öz annemin yirmi yıl boyunca bir evde ilaçlarla beyninin uyuşturulup esir tutulmasına inanamıyorum. Kim bilir bu zamana kadar neler yaşadı. Bu insanlık dışı bir olay. Zerrin ve işbirlikçilerinin ömür boyu hapislerde çürümeleri gerekiyor.

"Güzelim" dedi yumuşak bir ses tonuyla.
"Merak etme baban gereken cezayı çekmelerini sağlayacaktır. Annende iyileşecek. Bundan sonra mutlu olman için elimden geleni yapacağım güzelim."

"Çok teşekkür ederim Sarp" dedim.

"Neden teşekkür ediyorsun güzelim?"

"Bana annemi bulduğun için, birde hayatıma girdiğin için."

Gülümseyerek, "annenin yerini sen buldun güzelim. Ben sadece onu alıp sana getirdim. Ayrıca ben değil sen benim hayatıma girdin. Ben seni bütün İstanbul'da aratırken, ansızın çıkıp geldin. İlk görüşte kim olduğunu bilmeden büyülendim sana." Sarp böyle konuşunca sanki beni görüyormuş gibi yanaklarım kızardı.

"Beni utandırma."

"Artık benden utanma güzelim kocanım senin. Şimdi uyu dinlen bir kaç güne düğünümüz olacak. Artık senden ayrı yaşamak istemiyorum karıcığım. Ulan şu işe bak." Son cümlesini yüksek sesle söyleyince birden yerimde irkildim.
"Evli olduğumuz halde karımdan ayrı yaşıyorum. Ne vardı baban seni götürmeme izin verseydi" deyince gülümsedim.