Esir

32.Bölüm

Oy ve yorumlarınızı
Bekliyorum arkadaşlar

Keyifli okumalar💜

Altı Ay Sonra

Bazı hamilelikler çok zor geçermiş derler. Çok şükür ki canım kızım beni fazla zorlamıyordu. Sarp her konuda bana yardımcı oluyordu. Evet bir kızım olacak. Anne olmak için yaşım belki erkendi ama içinde bir canlının var oluşunu hissetmek seni anne olmaya hazırlıyordu. Onu düşünmek, onu hissetmek içimi ısıtıyordu.

İnanamıyorum iki ay sonra kızımı kucağıma alacağım. Onu öpüp koklayacağım. Acaba banamı yoksa Sarp'a mı benzeyecek? Kızımı hayal ediyorum çoğu zaman. benim gibi iri, açık kahve gözleri, açık teni, uzun dalgalı saçları olduğunu. Bir kaç kez rüyamda görmüştüm yüzünü tıpkı düşündüğüm gibiydi.

"Canım kızım" dedim tebessüm ederek elimle karnımı sıvazladım.
"Sağlıklı doğ yeter ki kime benzersen benze sen benim kızımsım."

Sarp sesli bir şekilde gülerek, "benden daha çok konuşuyorsun kızımla, kıskanmalımıyım?" Arabadaydık, Sarp'ın dağ evine gidiyorduk. İlk evine girdiğim, beni zorla tuttuğu dağ evi.

"Kızımla konuşmayı seviyorum."

"Peki seni anlıyor mu?"

"Evet beni anlayıp hissettiğini biliyorum. Anne ne yaşıyorsa karnındaki bebek hissedermiş." Sarp gülümseyerek kolunu boynuma dolayıp beni kendine çekti. Başıma öpücük kondurarak göğsüne bastırdı.

Aslı oturduğu ön koltukta bize doğru dönerek, "çifte kumrular sizi bölüyorum ama geldik" dedi. "Enişte aslında burada pekte güzel anılarımızın olduğu söylenemez. Bilmem hatırlıyor musun? Hatırladıkça da rahatsız oluyor musun?" Dedi.

"Aslı bence benimle uğraşacağına Erdem'e söylede elini biraz çabuk tutsun yoksa evde kalacaksın."

Aslı'nın suratı birden asılarak arabayı kullanan Erdem'e döndü. Erdem bakışlarını odaklandığı yoldan çevirmeden sırıtmaya başladı. Sarp gülerken susması için onu dürtüyordum. Arkadaşımı utandırıyordu.

Dağ evine geldiğimizde arabadan indik. Diğerleride yani arkadaşlarımızda arabalarından inmişti. Herkes bahçeden içeri girerken, ben bahçe kapsından içeriye bakıyordum. Sarp gözlerini kısmış bir iki adım ileride beni izliyordu.
Bu evde neler yaşamıştım.

Elimi büyüyen karnıma koyarak, "bebeğim, burası babanın beni alıkoyduğu, türlü türlü eziyetler ettiği evi" dedim.

"Kızımı şimdiden bana karşı dolduruyorsun."

"Kusura bakma sevgilim kızımız nasıl tanıştığımızı, neler yaşadığımızı bilmeli."

Burnundan nefes alarak gülümsedi. "Şikayetlerin bittiyse hadi bizde eve girelim sevgilim." Elimden tutarak göz kırptı.

Bahçeye girdiğimizde sağ taraftaki kamelya yı görünce anılarım canlandı gözümde. Ayak bileğimin acısından dolayı buraya oturuşum, ensemde hissettiğim silahın bana verdiği korku, silahlı adamların beni tutup sürkleyerek eve taşımaları. Birden içim ürperdi. Üzerinden çok zaman geçmiş neler yaşamıştık ama sanki o anları tekrar yaşıyordum.

Sarp kolunu bana dolayıp kendine çektı. "Sevgilim biliyorum sana karşı çok hatalarım oldu. Bunları daha önce çok konuştuk. Ama sana hiçbir zaman zarar vermedim. Yinede senden çok özür diliyorum. Büyük bir eşşeklik etmişim."

Sesli bir şekilde gülerek iyice sokuldum göğsüne. "Seni çoktan affettim sevgilim. O zamandan sonra ilk defa geliyorum bu eve haliyle etkilendim. Az şey yaşatmadın bana."