Esir

21.Bölüm

   

      Oy ve yorumlarınızı
    Bekliyorum arkadaşlar

Keyifli okumalar💜

Kafeden apar topar nasıl çıktığımızı bilemiyorum. Hepimizi bir telaş sarmıştı.  Kayın pederim dedemi öldürmek için evi basmıştı. Acaba yapar mıydı?

Zaten Sibel Sarpı öfkelendirmişti, üzerine birde babası eklenince Sarp'ın öfkesi ikiye katlanmıştı. Baba kız gecemizi mahvetmişti.Yola çıkınca önümüzdeki abimin arabasını takip ederken, Sarp deli gibi araba kullanıyordu. Biliyorum bir an önce eve yetişmemiz gerekiyordu ama, bu kadar hız bize zarar dı.

Sarp babasına söylenirken bir yandan da direksiyonu yumrukluyordu. Arka koltukta oturan Sibel ise, abisinin  korkusundan hiç sesini çıkarmıyordu.

Cem ve Erdem arkamızda bizi başka bir araba ile takip ediyorlardı. Kızları Kaya evlerine bırakacaktı.

"Sarp" dedim endişeyle.
"Biraz yavaşlarmısın? Korkutuyorsun bizi." Hiç birşey söylemeden aynı hızla devam etti. Sanki beni duymuyordu. Kaşları çatık öfkesinden sık sık nefesler alıyordu.
"Lütfen hayatım, yavaşla biraz" dedim tekrar.

Önce derin bir nefes aldı. Sanırım sakinleşmeye çalışıyordu. Sonra arabanın hızını düşürüp bana döndü. Çatık kaşlarını düzeltmeye çalışırken, "senin yanında öfkenmemeye çalışıyorum güzelim ama görüyorsun benim sevgili ailem buna izin vermiyor" dedi dişlerini sıkarak.

"Annemi arayıp durumu öğreneceğim" dedim. "Baban bu kadarını da yapmaz heralde." Telefonu elime alıp annemin numarasına bastığımda, "emin ol yapar" dedi. Gözlerim korkuyla irileşirken, annem telefonu açtı.

"Kızım" dedi annem kısık sesle.

"Anne neler oluyor orada?"

"Yavrum Aslan bey delirmiş. Ev karıştı. Çabuk gelin."

"Geliyoruz annecim yoldayız" derken arkadan bağırış sesleri geliyordu.
Telaşla tekrar "anne" dediğim anda başka bir ses doldurdu telefonu.

"Güzel gelinim."

"Baba lütfen hiç bir şey yapma aileme. Yoldayız geliyoruz. Gelince her şeyi oturup sakince konuşuruz. Eminim mantıklı bir açıklaması vardır dedemin."   Dedemi öldürmesinden korkuyordum. Tanıdığım kadarıyla dedem bir insanın canına kıyacak birine benzemiyordu.

"Sakin ol gelinim. Kimseye zarar gelmez benden onlar benim sevgili dünürlerim. Yalnız deden için garanti veremem. Bu güne kadar çok bile bekledim. Birazdan anlatacakları beni tatmin etmez ise" diyerek biraz durakladı.
"Onun hesabını keseceğim."

Gözlerim dehşetle açılırken "hayır" dedim.

Sarp dayanamayıp babasına bağırmaya başladı.
"Baba sen n'aptığını sanıyorsun. Kimseye zarar vermeyeceksin. Beni bekle. Dediğin gibi bu zamana kadar sabrettin biraz daha bekleyeceksin."

"Bakıyorum da bu aralar iyi alıştın sen babaya karşı gelmeye. Birde emir veriyor eşek sıpası."

Babamın sesi gelmeye başladı.
"Seni ellerimle öldüreceğim Aslan."

Yolumuz çok uzun değildi ama, bitmek bilmiyordu. Babam ve kayınpederimin bağırışları dolduruyordu telefonu.

Gergin bir şekilde ilerlerken, eve az bir zaman kala birden bir silah sesi ile Sarp direksiyonun hakimiyetini kaybetti. Arabamız asfaltta dönmeye başladı.

Telefon elimden fırlarken, açık olduğu için, "neler oluyor orada" diye bağırış sesleri geliyordu evdekilerin. Anlaşılan hepsi bizi duyuyordu.