Esir

23.Bölüm

        Oy ve yorumlarınızı
       Bekliyorum arkadaşlar

       Keyifli okumalar💜

  Gece kulübünde yaşananlardan sonra olayın şokunu kolayca atlatamamıştım. Sarp'ın adamlarının bir kısmı dışarıda beni kaçırmaya çalışan adam ve kadını bekleyen, sonrada kaçan arabanın peşine düşmüştü.

Diğer adamlarda cesetleri toplayıp, etrafı temizliyordu. Ağlamaktan gözleri şişmiş canım arkadaşlarım Aslı ve Elife sarıldım. Gece boyu yanımdan ayrılmak istemeselerde ayrılmak zorunda kalmıştık. Cem ve Erdem onlarla ilgileneceklerini evlerine bırakacaklarını söyleyip kulüpten çıktılar.

Sibel ağlıyor sıkıca Kaya'ya sarılıyordu.
Sarp ve abim barut gibi geziniyorlardı etrafta. Sarp "kim bunlar lan yetti artık. Geberteceğim. Bunları kim yapıyorsa, işin içinde her kim varsa önünde sonunda elime geçecekler. Hepsini yalvarta yalvarta geberteceğim" diyerek eline geçeni kırıp döküyordu. Gözü dönmüştü sanki.

Ben bir köşede oturmuş Aytaç'ın verdiği suyu yudumluyordum. Bu gece Sarp susmayacaktı. Bu kabusta bitmeyecekti. Yanımda oturan Yasemin'e döndüm. Onunda benden geri kalır bir tarafı yoktu. Çok üzgündü.

"Yasemin, abime söyle seni götürsün buradan" dedim. Abimin öfkeli halinden çekindiği her halinden belli oluyordu. Onun söylemeyeceğini anlayıp seslendim abime. Sesimi duymasıyla hemen yanımıza geldi. Ona Yasemin'in halini göstererek, "gidin dinlenin Yasemin çok korktu" dedim.

Abim gitmeden önce Sarp'a yanaşıp birşeyler söyledi ve gitti. Sarp'ta gözlerini kapatıp bir elini saçlarından geçirdi. Bıkkın bir nefes verip, kendini sakinleştiriyordu. Yanıma gelince elimden tutup, "evimize gidelim artık güzelim" demişti.

******
"Ceyda bu saldırıları kim yapıyor kızım sence? Benim aklım almıyor. Senden yada oğlumdan ne istiyor olabilirler? Olayı duyunca aklım çıktı. Bu kaçıncı size saldırıyorlar" dedi Aylin annem.

Gece eve gelince yaşadığımız olayı anlatınca çok korkmuştu. Hala endişeli görünüyordu. Haliyle bende çok korkmuştum. Karşımdaki koltukta oturan Aylin anneme cevap vermek için ona baktım.

"Bilemiyorum anne. Cemil diye bir adamdan söz ediyorlar, sanırım bu onun işi. Bizden ne istiyor? Beni neden kaçırmaya çalıştılar? Bilemiyorum. Gece çok korktum. Yalnızca ben değil hepimiz korktuk. Hala olayın etkisindeyim. Aklıma geldikçe irkiliyorum" dedim sonrada yanımda oturan Sibel'e dönüp, elini tuttum. Oda bu gün çok durgundu.

"Sibel'im, canım en mutlu gecenin böyle bitmesini istemezdim. Sende çok etkilendin. Böyle olmasını hiç istemezdim. Ama abin bu konunun üstesinden gelecektir bitanem, en yakın zamanda" dedim.

"Böyle olmasını sende istemezdin Ceyda. Kendini suçlu hissedemezsin." Gözleri hemen dolmuştu. Birden boynuma sarıldı.
"Ya sana birşey olsaydı. Ne istiyorlar bizden?" Diyerek ağlamaya başladı.

"Şştt.. Lütfen ağlama bitanem." Sibel'i sakinleştirmeye derken bende ağlamaya başladım.

"Yapmayın kızlar, benide ağlatacaksınız." Dedi Aylin annem gelip bize sarıldı.
"Biliyorum son zamanlarda yaşananlar kolay değil. Hayat bazen çok acımasız oluyor. Kendinizi bırakırsanız üstesinden gelemezsiniz. Bir şekilde ayakta kalmayı öğreneceksiniz. Şimdi göz yaşlarınızı silin, sizi böyle görmek istemiyorum."

Kuruyan boğazını temizler gibi bir erkek sesi duyduğumuzda, birbirimizden ayrılıp, sesin sahibine baktık. Aytaç  şaşkın bakışlarıyla durmuş bizi izliyordu. Kısa bir an duraksayıp konuşmaya başladı.

"Bayanlar. Yanlış bir zamanda geldim sanırım."

"Önemli değil oğlum. Senin için yanlış bir zaman olurmu" dedi Aylin annem.