ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ၊ ငါမင်းကိုဖမ်းမိပြီ[Book-2]

အပိုင်း(၁၁၃.၄)

အပိုင်း(၁၁၃.၄)

“ချင်းလင်၊ မင်းချင်းလင်ကိုမှတ်မိလား? ချင်းလင်က ဒီဘဝမှာ ရှီရှီလေ၊” ချင်းလင်ကို ဖုန်းလောမှတ်မိ မမှတ်မိ လော့မင်မှာ မသေချာနေလေဘူး။ နှစ်သောင်းချီကျော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်တာကြောင့်၊ သူ့ဝိညာဉ်စွမ်းအားရဲ့အမှတ်သေးသေးလေးသာကျန်ရစ်ခဲ့လေပြီး၊ ထိုအမှတ်ကလည်း သူ့မကောင်းမှုစွမ်းအင်ကို ခွဲထုတ်မယ့်နည်းလမ်းကိုပဲ သိမ်းဆည်းထားခဲ့လေတယ်။

“ချင်းလင်?” ဖုန်းလောက ထပ်မံမေးလာလေတော့တယ်။ နာမည်ကို ဝိုးတိုးဝါးတားလေး ရင်းနှီးနေပေမဲ့၊ သူဘာတစ်ခုကိုမှ မမှတ်မိနိုင်ဖြစ်နေလေတယ်။

“မြန်မြန်ရပ်လိုက်၊” သူနဲ့မိုးခေါင်နတ်ဆိုးနှစ်ဦးရဲ့မကောင်းမှုစွမ်းအင်တွေကိုစုပ်ယူဖို့ ဝိညာဉ်လက်နက်ခြောက်ခုထဲနဲ့မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာကို လော့မင်စိတ်ထဲ ကောင်းကောင်းသိနေလေတယ်။

“ရပ်ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ချိပ်ပိတ်ဂါထာက ဖြစ်တည်လာပြီးနေပြီ ဝိညာဉ်လက်နက်တွေပျံ့မကျဲသွားခင်အထိ ဝင်နှောက်ယှက်လို့မရနိုင်ဘူး။” ဖုန်းလောက ခေါင်းခါပြလာလေတယ်။

“ဘာ?” ဝင်နှောက်ယှက်လို့မရနိုင်ဘူး? ရှီရှီက သူ့လက်တွေထဲ တကယ်ဘဲ သေဆုံးသွားရတော့မှာလား?

လော့မင်စိတ်ဓာတ်ကျသွားတာက အရမ်းကြီးမားလွန်းလို့ထင်တယ်၊ အရမ်းကိုစိတ်ဓာတ်ကျသွားတာကြောင့် သူ့ဝိညာဉ်တောင် တုန်ယင်လာလေတော့တယ်။ ဝိညာဉ်လက်နက်တွေရဲ့တည်နေရာကို ဖုန်းလောရှာကြည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဝိညာဉ်လက်နက်တွေနဲ့ အနည်းငယ်ရင်းနှီးပုံရတဲ့ မိန်းကလေးကို သူရှာတွေ့လိုက်လေတယ်။

ဒီရှင်းမပြနိုင်တဲ့ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှုက ဖုန်းလောရဲ့ကာကွယ်ပေးချင်စိတ်ကို လောင်ကျွမ်းလာစေလေတယ်။ သူ့မျက်ခုံးတွေတွန့်လာကာ၊ သူ့အကြည့်က လော့မင်ရှေ့က မိုးခေါင်နတ်ဆိုးဆီ အကြည့်ရောက်လာလေတော့တယ်။

ထိုအချိန်၌၊ ဝိညာဉ်လက်နက်ခြောက်ခုက ချင်းမန်တောင်ဘေးနားတစ်ဝိုက်ကမကောင်းမှုစွမ်းအင်အများစုကို စုပ်ယူပစ်လိုက်တာကြောင့် မကောင်းမှုစွမ်းအင်တွေ နည်းပါးလာခဲ့လေပြီ။ အဖိုးဝူက သူ့ထဲကစိတ်စွမ်းအင်တွေကို ထူထပ်စေလိုက်ပြီး၊ လော့မင်ဆီ ဒေါသတကြီး လျှောက်လာလေတော့တယ်။