The Unfortunate Crush (Published under UKIYOTO PUBLISHING HOUSE)

Chapter 37

Everett

"Paunahan tayong makarating sa tree house!" She giggled.

Her face is blurry but her voice is familiar, hindi ko nga lang sigurado.

I just can't point out who she is.

She giggled more.

"Adam, I love you..." She moaned, panting. "Oh love, inside me please?"

I woke up with a heady feeling. Huminga ako ng malalim. Another dream of her.

Napasinghap ako.

The dream became too erotic. Damn, I need to get a cold shower after this.

I hurriedly finish my shower and fixed myself for work.

Wala si Dana ngayon sa condo ko dahil namimisss niya ang parents niya kaya doon muna siya natulog.

Wala namang kaso sa akin iyon.

As long as she's happy, I guess.

"Sir, here is the document that you need," sabi ng sekretarya at ngumiti ako.

"Thanks, Anton---" namilog ang mga mata ko na nagpaumanhin sa babae.

"I mean, thanks Bridget."

Ngumisi ang bagong sekretarya ko.

She's a lesbian at pinili siya ni mommy para maging bagong sekretarya ko.

Napahinga ako ng malalim.

Antonia.

Simula nang kumprontahin ko siya dahil sa litrato ay hindi na siya kailanman nagpakita. It's been weeks.

I don't know but I prefer her as my secretary.

Hindi ko nga lang alam kung bakit siya nagresign.

She resigned even before the confrontation, she must have her personal reasons.

Napatingin ako sa litrato na inedit niya. Konektado ang kanyang computer sa akin kaya alam ko ang kanyang ginagawa.

A sudden memory from my younger years flashed back to me.

"Bro code. Stay away from my sister"

Napangisi ako.

Ang tagal na noon ah. Madami nang nagbago.

Ba't ba biglang magpapaalala iyon?

I unlocked some files that Antonia tried to hide in her old computer. I don't want her computer and desk removed yet.

Ipinagawan ko nalang ng ibang desk ang sekretarya ko, baka rin kasi magamit ko ang ibang old files na naroon sa computer ni Antonia.

Naroon ang mga iba't ibang kanta ng M2M. Some Korean dramas and even some photos of her favorite Kpop Idols.

Napailing nalang ako.

And then I saw her note. " You built your walls too high that I can't reach you even when I fly."

Nakatulala lang ako habang binabasa iyon.

Naalala ko ang kanyang sagot noong nakaraan.

"Hindi na kita crush, matagal na iyon!"

I sudden felt a small punch in my heart.

Whoa. Saan naman kaya nanggaling iyon?

Really, I don't know what's wrong with me.

Ibinalik ko nalang ang aking atensyon sa bagong presentation na ginagawa.

Kaso ay ang alalaala ng malungkot niyang mukha nang kumpromtahin ko siya ang nakikita ko.