☀️The Will Of The Heart🌻

🌻အခန်း(၂၆)🌻

'ဒက်ဒီ့ကို ဒူဘိုင်းဆေးရုံလွှဲလိုက်မှထင်တယ်..ဒီမှာ မလုံခြုံဘူးလို့ခံစားရတယ်..'

'ဆရာဝန်နဲ့ အရင်တိုင်ပင်ကြည့်ပါဦး မောင်ဈာန်... ကိုယ်နဲ့ဝေးနေမှ အခြေအနေပိုဆိုးသွားတာမျိုးတွေလည်း ဖြစ်တတ်တော့ ဦးလင်းဆန္ဒကတော့ မလွှဲစေချင်ဘူး...'

ဦးလင်းမာန်စကားကြောင့် သူ တွေးတွေးငေးငေးဖြစ်သွားသည်။ နေစက်ကွင်းဘက်က ဘာမှမလှုပ်ရှားသေးဘဲ ငြိမ်နေတာကြာပြီ။ ထိုကဲ့သို့ငြိမ်နေခြင်းကပင် သူ့ကို စိတ်ထင့်စေ၏။ ထိုသူ၏နောက်ကြောင်းရာဇဝင်ကိုလည်း စုံစမ်းလို့မရသေး။ ကုန်သည်ပွဲတော်ညက အဖြစ်အပျက်နောက်ပိုင်း နေစက်ကွင်းနှင့်သူ ထိပ်တိုက်မဆုံရသေးပါ။ ထိုလူ့ဘက်က သူနှင့်ထိပ်တိုက်ဆုံလာမည့်အရေးကို တမင်ရှောင်နေသလားတော့ မ​သိချေ။

Royal၏ရှယ်ယာစျေးက ပြန်ငြိမ်သွားပြီ။ ဒီအရှိန်ကို ဆက်ထိန်းထားရင်း နေစက်ကွင်းကို နောက်ကြောင်းလိုက်၍စောင့်ကြည့်ဖို့လည်း လိုနေပြီ။

'ကျွန်တော်ကတော့ ဒက်ဒီ့ကိုဒီမှာထက် တခြားနိုင်ငံမှာပို့လိုက်တာ ပိုပြီးစိတ်ချရမယ်လို့ထင်တယ်၊ ဒက်ဒီက အကြောတွေသေသွားပေမဲ့ အသက်ရှိနေသေးတော့ လုပ်ကြံချင်တဲ့သူက အချိန်မရွေးလာနိုင်သေးတယ်..'

'အဲဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ...မောင်ဈာန် ကောင်းသလိုသာစီစဥ်ပါ..'

ဦးလင်းမာန် ထပ်၍မကန့်ကွက်တော့ပါ။ သမီးကြောင့် ဈာန်ရဲကိုအားနာစရာ၊မျက်နှာပူစရာကိစ္စတွေရှိထားခဲ့သည်မို့ ဈာန်ရဲနှင့်အခုလို ဆက်ဆံရေးပြေလည်နေသေးတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမလိုပင်။

'ဒါနဲ့ဦးလင်း..သင်္ခယာနယ်မြေကို ဦးလင်းမှတ်မိလား...'

'သင်္ခယာနယ်မြေက...မောင်သတိုး ဆုံးသွားခဲ့တဲ့နေရာမို့လား..'

'အင်း...ကျွန်တော် ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ ဒီရက်ပိုင်းထဲ အဲဒီ့နေရာဘက်ကိုစိတ်ရောက်နေတယ်ဗျာ...'

ဈာန်ရဲ ဒါရိုက်တာအစည်းအဝေးအတွက် ဦးလင်းမာန်ကိုလွှဲထားခဲ့ပြီး ထိုသင်္ခယာနယ်မြေဘက်သို့ ကားကိုဦးတည်မောင်းခဲ့သည်။ ငယ်စဥ်က တစ်ခါပဲရောက်ဖူးခဲ့သော ထိုသင်္ခယာနယ်မြေသည် ရန်ကုန်-ပဲခူး ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီးနှင့် မလှမ်းမကမ်းနေရာမှာ တည်ရှိသည်ဟုသာ မှတ်မိခဲ့ပြီး အခု ဒုတိယအကြိမ်ပြန်သွားဖို့အတွက်တော့ လမ်းက စမ်းတဝါးဝါးဖြစ်နေသည်။