- Zawarliśmy umowę, że weźmiesz broń i zrobisz coś, czego chcę.
Ponieważ trzęsły mi się ręce, splotłam je i próbowałam zachować spokój.
- Tak... Ale dlaczego przyszedłeś po to do mojego domu?
- Śpij ze mną.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
AURORA.
Wiedziałam, że Everest była tak samo zdezorientowana jak ja, nawet bardziej zdezorientowana niż ja. Próbowałam się uciszyć, gdy powoli wyjmowałam palec z dłoni dziecka, czułam wzrok Atesa na mojej twarzy. Kiedy powoli podniosłam głowę i chciałam spojrzeć w jego brązowe oczy, zobaczyłam, jak szybko idzie w moją stronę. Lekki strach uderzył mnie w ramiona i miałam ochotę uciekać do tyłu, ale Ates wykonał ruch, który mnie zaskoczył i objął mnie ramionami.
mój wzrok przesunął się na dziewczynę patrzącą na męża, moje ręce poruszyły się po bokach, nie wiedząc, co robić.
- Ates... - powiedziałam, podczas gdy dziewczyna odwróciła wzrok. - Co robisz?
- Tak się o ciebie martwiłem – powiedział, zapominając, że jest ojcem i mężem. - Tak się bałem, że nie żyjesz.
Everest ze złością pchnęła go w ramię, Ates odwrócił się do niej ze zmarszczonymi brwiami.
- Masz za sobą żonę i dziecko, dlaczego przytulasz dziewczynę? - Byłam wdzięczna, że to powiedziała, inaczej nie byłabym w stanie nic powiedzieć z powodu szoku, jaki przeżyłam.
- Kim jesteś? - zawołał Ates niezadowolonym głosem.
- Gdzie jest Levi?
zatraciłam się w środku rozmowy, dziewczyna powoli położyła dziecko na ziemię i przytrzymała je za rękę. Uras, tak miał na imię, ale jak miała na imię jego matka?
- Nie wiem - Ates odwrócił się przez ramię i spojrzał na swoją rodzinę. - Nigdy się nie spotkaliśmy.
- Opowiedz mi wszystko, dlaczego to zrobiłeś, kiedy ostatni raz widziałeś Leviego, co stało się z Lily. Szukałam cię od lat i czy to wszystko była tylko gra? Zaraz oszaleję
Ates odwrócił się całkowicie i podszedł do żony i syna.
- idźcie zjeść, a ja porozmawiam z Aurora, dobrze?
Dziewczyna nie miała wyrazu twarzy, która wskazywałaby na sprzeciw, pokręciła z żalem głową w górę i w dół, po czym pociągnęła za sobą Urasa, który chodził jak pingwin.
Zwróciłam się w stronę Everest.
- Nakarm się, są rzeczy, o których muszę porozmawiać z Atesem.
Wyglądała, jakby miała zamiar się sprzeciwić, ale spotkało ją ostrzegawcze spojrzenie. W milczeniu wróciła do restauracji, z której właśnie wyszłyśmy, po czym zniknęła za szybą.
