Zorluklarla ayakta kaldığı hayatında bir de bursla kazandığı üniversitesini ilerletmeye çalışan Yağmur, hayatının en büyük pişmanlığını yaptı... Birine aşık oldu.
O adam o'ndan sadece kalbini almadı... ama geride yalnızca pişmanlıklar kaldı.
Peki yı...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmazsanız sevinirim, okunma sayısı ve oylama oranı o kadar zıt ki, kızsam neye kızayım var olanlara seviniyorum ama en azından oylamak zor olmamalı :')
Geçmiş bölümlere dönüp oylar mısınız ricamdır <3
Keyifli okumalarrrr
(Bu güzel edit için tekrardan mahvoldukiste'ye teşekkürler, aşık olduumm)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AHZAR-
30. KAOS
"Yağmur."
Mekânın dört duvarını sıyıran yüksek doz müzik yüzünden sesini duyurmak için özel bir çaba harcıyordu, Emre. Yanar döner ışıklar altında koyu bir gölge gibi içe devrilen kahverengi hareleri yandan bir bakışla yüzüme tutundu. "İki Caol İla."
Düşüncelerim sessiz bir gün gibi içime batarak karanlığa hapsolurken, başımı salladım usulca. "Tamam."
Sırtımı tezgaha döndüm ve ikinci sıra rafları tek tek dolandı gözlerim. On üçüncü sıraya denk düştü bakışım ve elimi uzatarak çekip ağır şişeyi aldım, altın renk sıvı sallanırken hızlı olmaya özen gösteriyordum. Burada önemli olan hızdı; hızlı hareket ederseniz ve devirip dökmeden bu işi yürütürseniz kovulma ihtimaliniz en aza inerdi.
Selim Asraner, yeniden işinin başına döneli neredeyse bir hafta olacakı. Burada çalışmaya başladığım ilk günü hatırlayabiliyordum. Ve aslında, Korhan'ın karşıma çıkması ile aynı gün olduğu için aklımda yer edinmişti. Üst kata koşar adımlarla çıktığım an, titreyen dizlerle yeni işimdeki patronumun ağırlığını aklımda ölçüp tartan, kapıyı öylece açıp içeri dalarken ki halim gözlerimin önündeydi; o kapıdan çıkarken ise bir adama çarpmış, ömürlük bir vurgun yemiştim. Her hatıra gözlerimin önünde bir belirip bir kaybolurken tam da şimdi dudaklarımı birbirine bastırıyordum içten bir şekilde sırıtmamak için.
Korhan Yağız Asraner... iki yıl ardından karşıma çıkmıştı. Sonra hayatıma girmiş, daha derin işlenmişti.
Bedenimi koyu renk tezgaha döndüm, küçük aydınlatmalar tezgahın tepesinden bir dal dibi uzanarak aşağı dökülüyor ve daha yoğun bir ışık hüzmesi arka tarafı esir alıyordu. Bir cam bardak çıkardım, parmaklarımın ucu geniş ağızlı kristal cam bardağın alt tarafını sıkı sıkı kavramışken, bardağı mermer tezgaha küçük bir açıyla eğdim ve altın renk sıvıyı içine dökmeye başladım. Kehribar renk sıvı bardağın iç şeklini alarak kristal yüze ağırca süzüldü ve yarı hâle gelince, cam şişenin şişkin ağzını bardaktan kopardım.
