Zorluklarla ayakta kaldığı hayatında bir de bursla kazandığı üniversitesini ilerletmeye çalışan Yağmur, hayatının en büyük pişmanlığını yaptı... Birine aşık oldu.
O adam o'ndan sadece kalbini almadı... ama geride yalnızca pişmanlıklar kaldı.
Peki yı...
Sorularınız ve kısa bir konuşma için bölüm sonunda görüşürüz :,,,))
Bölüme geçmeden önce son kez Korhan ve Yağmur için oylar verilsin ve yorumlar yapılsın...
* * *
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AHZAR-
YOLLARIN SONU
"Boşanmak mı istiyorsun?"
Birkaç kez üst üste, gerçekliğini sorgular gibi sormuştu Korhan bunu. Yasemin Asraner tüm ömrünü kocasının gölgesinde kendisini sevmesini sağlamak için heba ederken yalnızca bir gece içerisinde, hiç hesapta olmayan bir şekilde o adamdan boşanmak mı istiyordu? Ciddi miydi? Ya da sarhoş?
"Evet," dedi Yasemin Hanım, başını onaylar anlamda ağırca sallayarak. "Kesinlikle boşayacağım, daha fazla geç kalamam."
"Neye?" diye sordu bu kez Verda.
"Kendime," diye yanıtladı Yasemin Hanım. "Size."
Korhan derin bir nefes aldı ve dirseklerini dizlerine dayayarak parmaklarını önünde iç içe geçirdi. Gözleri annesinin üzerinde gidip geliyordu ve tek bakışta düşüncelerinin içine gömüldüğünü, kafasının dört bir yanına dağılan soru işaretlerinin olduğunu anlaşılabiliyordu. Yasemin Asraner'in büyük kararları herkesi şok etmiş gibiydi. En çok ise Korhan'ı.
"Ben arkandayım," dedi aniden Feray Hanım, dahil olmamak için dakikalardır kendini zorladığını ama dayanamadığını da biliyordum. Korhan ve Verda'nın tepkilerini bekliyordu bu iki kadın, ama Verda hâlâ şoktaydı ve saniyeler boyunca yalnızca konuşmalara odaklanmış dikkatle dinliyordu. Benim gibi.
"En doğrusu olur," diye daha kısık bir sesle mırıldandı Nazlı Hanım, sessizlik yeminini cesaret alırcasına o da bozmuştu. Yasemin Hanım dudaklarını birbirine bastırarak başını salladı ve bir an sonra arkadaşlarına doğru eğilerek kısık sesiyle bir şeyler mırıldandı.
"Olur tabi canım," dedi Nazlı Hanım, aynı anda ayaklanarak. Kafasını koltukta oturan arkadaşına doğru eğdi ve işaret verircesine hareketlendirdi kaşlarını. "Mutfağa."
Çıkmalarını mı istemişti? Ben de mi çıksaydım acaba? İki kadın arka arkaya salondan ayrılırken tereddütle koltukta öne doğru kaydım. Onları tek mi bıraksaydım? Aniden göz göze geldiğimizde hareketlerim apansız kesildi ve olduğum yerde sabitlenip kaldım.
"Neden şimdi?" diye sordu Korhan aynı anda başını ağırca kaldırmıştı ve annesine bakıyordu. "Boşanmak istiyorsun, anladık o kadarını. Neden yıllar sonra?"
