Zorluklarla ayakta kaldığı hayatında bir de bursla kazandığı üniversitesini ilerletmeye çalışan Yağmur, hayatının en büyük pişmanlığını yaptı... Birine aşık oldu.
O adam o'ndan sadece kalbini almadı... ama geride yalnızca pişmanlıklar kaldı.
Peki yı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkese selammmm
Bu bölüm ayrılık sebebini öğreniyoruz ve tek isteğim bol yorum yapmanız, fikirlerinizi merak ediyorum teşvik olmamı sağlıyor
Belki çok saçma, çok yersiz bulup, diğer yandan çokta beğenebilirsiniz ama bu kurgu aklıma ilk düştüğü çizgisinde, beğenmeyen olsa bile planım buydu skzalalslskks
Tek ricam bol yorum yapar mısınız? Çünkü baya baya uzun bir bölüm (^^)
Mantık hatası veya yazım yanlışı varsa kusura bakmayın opuyorum cok
Oylayıp bölüme öyle geçerseniz uykusuzluğuma iyi gelecek...
Bengü - Ağla Kalbim
AHZAR-
20.BİR YALANIN İZİ
Geçmiş.
İçim ağrıyordu. Bazı anlarda, düşüncelerim soluğuma, sol yanıma ızdırap verirdi. Beni güçsüz düşüren her işkence bir düşüncenin ucuna bağlanmıştı şimdi ve sahibi daha dakikalar önce birkaç adım ötemde, zamanın süzülerek bizi sessizliğe bıraktığı o yerdeydi.
Kurumuş dudaklarımı gerginlikle ıslatarak titrek bir nefes aldığımda gözlerimi birkaç saniyeliğine yumdum. Burada ne işi vardı? Annemi nereden tanıyordu? Korhan mı söylemişti? Benim için mi gelmişti? Ev adresini oğlundan almıştı belki de. Onunla göz göze geldiğimiz ilk anı düşündüm bir anlığına, bir saniyelik bir andı bu; o gözlerin büründüğü tek duygu şaşkınlıktı. Karşılaşmak ikimiz için de beklenmedikti. Ya annem, o niye ağlıyordu? Yasemin Asraner'in dilinden nasibini mi almıştı?
Sıkıntıyla ellerimi saçlarımdan geçirerek başımı eğdiğim yerden kaldırdım ve karşı koltukta oturan kadına çevirdim gözlerimi. Yasemin Hanım kapı önündeki karşılaşmamızın ardından hiçbir şey söylemeden, kan çekilen teniyle uzaklaşıp gitmişti. Kırıldığımı hissediyordum. Kalbim kemikten olsaydı parçaları çoktan etime batardı. Tek bir cümle bile kuramaz mıydı?
"O kim biliyor musun?" diye sordum, kuru bir sesle. Bakışları dümdüz bir ifadeyle başka bir yerdeydi ve hiçbir şey okunmuyordu yüzünden.
"Anne," diye seslendim, kaşlarımı çatarak. Ela renk gözlerini gözlerime dikti o ân. Kaşları hafifçe kalkmıştı, kahve saç tutamlarını iki yandan tutturmuştu ve üzerinde siyah bir kazak, siyah eşofman altı vardı.
"Biliyorum," dedi sadece.
Dudaklarımı birbirine bastırdım sıkıca, derin bir nefes alırken aklımın bulanıklığı düşüncelerimin önüne de pus düşürüyordu. "Nereden?" diye sordum, sakin bir ifadeye bürünmüştüm dakikalardır.
