AHZAR

40. BİR KALA

Selammmm,

Biraz geciktik farkındayım ama buradayız...

Gelecek bölüm final bölümümüz,
bu bölüm ise epey uzun.

Öncelikle bölümü oylamayı  (sol alttaki yıldızı parlatmayı) ve yorum
bırakmayı unutmayın...

1.7k oy ve 500 yorum sınırı olsun...

Keyifliiii okumalar

Yedinci Ev- Ezberledi Kalbim

AHZAR-

40. BİR KALA

O gece geçmek bilmedi.

Neyse ki, gece boyunca kolları arasında olduğum adam tarafından sarmalanmıştım. Hiç sorun edermiş gibi durmadığından saniyeler içerisinde uykuya dalarken ferah kokusu eşliğinde beni de derin bir uykuya sürüklemişti. Yoksa uykularım da gözlerimi açtığım an beynimde oynayan kâbuslara taş çıkartabilirdi.

Yasemin Asraner'in ne planladığını delicesine merak ediyordum. Her ne kadar o kafede aramızda olan mesafenin kırıldığını hissetsem de, böyle şeyler bir anda olabilecek şeyler değildi. Düşündüğü neydi? Evi ateşe vermek yerine ikimizi akşam yemeğine mi davet ediyordu? Çıldırmıştı. Ya evlilik haberi onda ters etki yapmıştı, ya da kıyameti koparacağı o günü bekliyordu. Ve o gün de, bugün oluyordu.

Halledeceğiz, Yağmur. En fazla ne olabilir ki?

Düşüncelerimden daha önemli olan tek şeyin Korhan Yağız Asraner olduğuna kanaat getirdiğimden sabah erkenden kalkıp mutfağın yolunu tutarken kafamda yalnızca onu mutlu edecek şeyler dönüyordu. Ne annesi, ne de herhangi bir başka bir şey... Biz sıfırdan başlayıp yan yana bir yola çıktığımızdan beri bu adam haricinde fedakârlık yapacağım kimse olmadığına emindim. Dün akşam onu akşam yemeğinde bekletip yalan söylemek zorunda kaldığımı hatırladıkça telafi etmek için tüm gün onu bıktırana kadar ilgilenmekti planım. İlk hamle kesinlikle en ufak ayrıntısına kadar döşenmiş bir kahvaltı sofrasıydı.

İki kişilik bir masa kurup dolaptaki her şeyi indirerek omletleri hazırladıktan sonra sessizce odaya çıkmış üzerimi değiştirmiştim. Çıt çıkarmadan saçımı ve makyajımı yaparken aynanın üzerine dökülen yansımama takılı kaldığım kısacık bir an vardı. Ela gözlerimin gerisinde bir zamanlar ölü bulduğum her duygunun mezarı patlak verdiğini görebilmiştim mesela; etrafa uçuşan renklerin capcanlı dağıldığını da öyle. Sırtlandığım o yüklerden geriye hiçbir şey kalmadığını ve sevdiğim adamın her şeye rağmen benimle olduğu o anların iyileştirici gücünü tek bakışta fark edebilmiştim. Kendi yaşımda gibi hissedebilmek... Asıl mesele buydu sanırım. Sonunda olması gereken yerde, olması gerektiği gibi hissettiğim yaşımda, olması gereken bir adamlaydım.

Derin bir nefes alarak etrafı toparlayıp banyodan çıktığımda saat yediyi geride bırakalı çok olmamıştı. Parmak uçlarımda sessiz adımlarla ilerlerken gözlerim yatağın ortasında yatan adamın üzerindeydi. Kalp atışlarımın arsız gürültüsünü duyup uyanmalıydı belki de ama hayır. Derin bir uykudaydı şimdi.

Yatağın kenarında son buldu adımlarım. Yüz üstü yatıyordu ve üst bedeni çıplaktı. Teni, sırtının kavisi, geniş omuzları... Boğazımı kurutuyordu. Korhan Yağız Asraner inanılmaz ateşli bir adamdı ve gözlerimi ondan alamayacağım kadar ilgimi çekiyordu.