YANILGI (+18)

3.0

Birinin bir arkadaşı olacaksa Asi gibi olmalı , Peri gibi olmalı . Yıllardır arkadaştık ama sanki doğuştan arkadaş hatta kardeş gibi hissediyorduk ve birbirimize bunu hissettiriyorduk . İyi günde , özellikle kötü günde hep birbirimize destek olduk . Yargılamadık , yadırgamadık . Birbirimizin bir hatasını gördüğümüzde bunu yüzümüze vurmadık . Konuştuk ... Birbirimizi kırmak yerine , nasıl böyle birşey yaparsın demek yerine kimi zaman gülerek düzelttik . Ama hep düzelttik. Neredeyse her olaya normal insanlardan ya da arkadaşlardan farklı tepkiler verdik . Tıpkı şuan olduğu gibi...

Üstümde Asi'ye ait diz üstü siyah bir tayt ve siyah oldukça bol bir tshirtle, hanımefendinin mutfaktan çekirdeğini alıp gelmesini bekliyordum . Cidden normal değildik . Ben normaldim ama arkadaşlarım tuhaftı . Çok tuhaf .

Asi ve Çağrı bizi görmüştü . Utancımdan ciddi anlamda yer yarılsında içine gireyim diye düşünmüştüm . Aklıma hemen en kötüsü geldi , ya benden nefret ederlerse diye. Sonuçta O bekar bir erkek değildi ama hiç de beklediğim gibi olmamıştı . Çağrı , sanki birşey görmemiş gibi gülümseyerek ayak üstü benimle konuşup halimi hatrımı sorduktan sonra gitmişti . Tabi o kısacık sürede bile Asi rahat durmayıp beni çimdikleyip durmuştu . İçeri geçtikten sonra bana giyinmem için bu kıyafetleri verip , mutfağa sözde bize ama aslında kendine çay ve çekirdek hazırlamaya gitmişti . Özellikle anne ve babasının merkeze baya uzak köylerine gitmelerinden kaynaklı aşırı rahattı yoksa Çağrı bu saatte buraya gelemezdi . Ya da gelirdi bilemiyorum , Asi'ydi bu , herşeyi beklerdim .

Asi , annesinin terlikleriyle ayaklarını yere sürte sürte gelip koltukta tam karşımda yayılarak oturdu . Çayını sehpanın üstüne koyarken çekirdek tabağını da kucağına koyup çitlemeye başladı .
Ben yüzüne bakmaya utanırken o suratına sinsi bir gülümseme yerleştirip "Kız seninde öpüştüğünü gördüm ya ölsem de gam yemem" dedi . Sesinde tuhaf bir şekilde memnuniyet vardı . "Darısı Peri'nin başına İnşallah" diyip üflediği ellerini yüzüne sürdü. Bu sefer ben bu tavırlarına tuhaf tuhaf baktım ama tabi zerre kadar umrunda olmadı .

"Bu kadar mı ? Başka birşey demeyecek misin? Kızmayacak mısın? Nasıl yaparsın demeyecek misin?"

Ben art arda utana sıkıla sorularımı sorarken o çok rahat bir şekilde çekirdeğini çitleyip kabuğunu yüzüme doğru tükürdü resmen . Annesi olmadığı için böyle rahattı , annesi burada olsaydı yalatırdı yemin ediyorum.

"Neden?" . Yüzüne sinirle baktım.  "Ne demek neden? Sonuçta O nişanlı bir erkek" öfkem yerini ağzımdan zar zor çıkan kelimelere  bıraktı.

"Ohoo oralara girersek hiç çıkamayız yavrum . Ama sana da tuhaf gelmiyor mu?" . Kaşlarımı çatıp "Nedir tuhaf olan?" Diye sordum.  Konu nerden kim bilir nerelere gidecekti. 

"Bak kuzum bu Asaf denen herifi günahım kadar sevmiyorum... Seni üzdüğü için . Her neyse işte sevmiyorum o erkek oruspusunu ama bu nişanlılık olayı da hiç benim aklıma yatmıyor" kaşlarımı çatıp ne demek istediğini anlamaya çalıştım . Asi de bunu fark etmiş olacak ki hemen devam etti . "Kesinlikle sana umut vermek için böyle söylediğimi düşünme . Biliyorsun ki ben bazen aşırıya kaçacak kadar bile olsa dobra bir insanım, ben şuan sadece sana uzun zamandır kafamda olan şeyleri , gözlemlerimi falan aktarıyorum" . Devam et dercesine baktım gözlerine.  Ben zaten öyle birisi olduğunu biliyorum .

"Her neyse işte ... Şimdi bu adam nişanlı sözde ama sen bunların hiç yan yana geldiğini gördün mü?" Kafamı iki yana salladım "Ama belki benim görmediğim zamanlar da yan yana geliyorlardır"

"Tamam diyelim öyle bir ihtimal var , o zaman ikinci dikkatimi çeken şeye geçelim . Bu Işıl denen kızı az çok tanıyorsun. Bizden büyük , babası tarafından şımarık yetişmiş hatta biliyorsun bir ara okula bile ara vermişti , işte Işıl gibi bir kız Asaf gibi bir adamla birlikte ve bunu kimsenin gözüne gözüne sokmuyor . Şimdi Gülcüğüm Allah var adam hem yakışıklı hem karizmatik hem zengin vesayre vesayre ... Düşün Işıl bu adamı ne sosyetenin gözüne ne de okulda üstüne atlamak için an kollayan kızların gözüne sokmadı ya da sokamıyor"