YANILGI (+18)

1.3

Yirmi bir yaşında genç bir kızdım . Üniversite okuyordum hem de özel bir üniversitede burslu olarak okuyordum . Aç değildim beni sevmeyen bir babam sevdiğini düşündüğüm bir annem beni gerçekten seven bir kardeşim ve kardeşim bildiğim bir dostum var . Ama benim için özel olan biri hiç olmadı . Sevgili gibi bu biraz hatta baya benim hatamdı veya babamın bilmiyorum. Sadece bu durumu artık bir hata olarak görüyordum .

Evet bir hataydı çünkü bilmiyordum ayırt edemiyordum . Bir erkek bana yaklaştığı zaman konuşmaya çalıştığı zaman benden ne istediğini veya ne hissettiğini anlamıyordum tabi biraz umursamamazlık da vardı. Çünkü öyle çok baba odaklıydım ki bir tek babam beni sevsin bir tek babamı sevebilirmişim gibi hissediyordum. Sanki başka bir erkeği seversem babama ihanet etmiş olacaktım babam beni asla sevmeyecekti ve sanki ancak babam beni severse bütün dünya beni sevmiş gibi hissedecektim. Küçük Kızın dünyası babasıydı ve kendisi o dünyanın yörüngesiydi nereye dönerse dönsün sonunda babasını gören bir yörünge . Başka herşeye herkese kör olan bir yörünge . Ne acınası ama...

Mesela Ona hala abi diyordum aslında o "abi" kelimesi bir süredir dilimde düğüm oluyordu ,ağırlık yapıyordu bize zarar verdiğini hissettiriyordu ama bilmiyordum "abi" demezsem ne olacağımızı hadi diyelim birşey olduk ne yapacağımı bilmiyordum . Ya da şuan ikinci kez okuduğum Kemal abinin mesajı anlayamıyordum bu mesajın anlamını anlayamıyordum çünkü daha önce yaşamamıştım . Buna izin vermemiştim . Bu mesaj ne demekti ? Sadece morali bozuk olan ve bunu gözüyle gelip gören bir adamın iyi niyetli bir teklifi miydi yoksa benim daha önce hayatıma dahil etmediğim erkeklerin istediği gibi bir teklif miydi ?

Aşk gibi sevgili gibi ?

Bir an diyorum ki keşke zamanında bazı şeyleri bende yaşasaydım en azından şuan bu teklifin ne anlama geldiğini anlardım bir anda da diyorum ki yaşasaydım da anlamazdım .

Ya da belkide bu teklifin anlamını anlıyordum ama ihtimal vermek istemiyordum .

Tek bildiğim ne yapacağımı bilmediğim ...

Bir yanda çok güzel başlayan bir günün birden bire anlam veremediğim bir şekilde boktan bir güne dönüşmesi ve benim hala Neden? diye düşünmem bir yandan da gecenin bir vakti Kemal abiden gelen görüşme teklifi .

Gerçi o Kemal abiydi yani normal bir buluşma. Belki de birlikte birşeyler yaparak daha iyi olacağımı düşünüyordu. Çünkü o gün halimi görmüştü ve söylediklerime de inanmamıştı. Evet evet bence böyle basitti , benim moralim bozuktu o da sadece kafamın dağılmasını istiyordu. Hepsi bu . Bu olmalı . Kendimi buna inandırıyordum.

Kemal abiyle görüşecektim . Belki bugün belki yarın ama görüşecektim çünkü görüşmemem için bir nedenim yoktu yani istesem de reddemezdim sadece erteleyebilirdim ama sanırım şuan buna ihtiyacım vardı. Her gün yeni birşeyle karşılaşıyordum ve bende insandım yoruluyordum birşeylerin bana iyi gelmesi lazımdı .

O sana iyi geliyor ya Gül . İç sesim haklıydı ama sorun şuan zaten onunla ilgiliydi . Sorun onunla ilgiliyken tekrar Onun bana iyi gelmesini beklemem ne kadar sağlıklı bir karar olurdu bilemiyorum?

Saat dördü geçiyordu ama benim uykum kaçmıştı . Bedenim çok ağrıyordu özellikle gözlerim kaşıkla oyuluyormuş gibi hissediyordum Allah'tan kasıklarımın ağrısı geçmişti . Onun elleri değince de acısı gitmişti elleri ilaç gibiydi. Ya da bana öyleydi .