YANILGI (+18)

0.5

Bu bölümü güzel ve motive edici yorumlarından dolayı rimabenalo ithaf ediyorum
 
   Bazen bazı şeyleri yapmak istemeyiz. Bazı kurallarımız vardır ve o kuralların da dışına çıkmak istemeyiz , uzak durmaya çalışırız bize doğru geleni yapmak isteriz ama çevremiz buna izin vermez. Bu kader midir yoksa bizim kendi aptallığımız mı orası tartışılır .

    Bende bu sabaha kadar ikilimdeydim gerçi hala içimde anlamlandıramadığım bazı hisler vardı ve ben bu hislere iyi veya kötü diye bir anlam yükleyemiyordum .
 
    Kafam yine çok doluydu Asaf abi dün gece söyleyeceğini söyleyip gitmişti ve ben mal gibi düşünüyordum. Annemle babamın kararı belliydi, zaten konuyu açan da babamdı . Sabah annemler işe gittikten sonra düşünmekten uyuyamadığım için kalkıp kahvaltı hazırlamıştım . Nur'u kaldırdıktan sonra kahvaltıda düşünmekten bıktığım için konuyu Nur'a açtım . İçimden de nasılsa kendim karar veremiyorum artık şansa bırakıyorum Nur nederse Ya Allah diyip onu uygulayacaktım.

    Nur'la konuştuk ve bana büyütmemen gerektiğini, alt tarafı bir iş olduğunu , Asaf abinin de kötü bir insana benzemediğini ve belki de bilgisayardan yazılımdan çok iyi anladığı için bana birşeyler öğretebileceğini bile söyledi. Onunla konuşunca gerçekten içim biraz rahatladı yani neden bu kadar abarttığımı sorguladım ve Nur'a tamam çalışayım bari diyip konuyu kapattık . Ama hala istemsizce içimde bir his vardı dediğim gibi anlamlandıramadığım bir his ve umarım bu his beni yanıltır .

    Sabah kahvaltıdan sonra evi toplayıp kendime dolaptan aslında bir kaç gündür içmediğim normalde de bayıldığım ve neredeyse her öğlen arası içtiğim bir muzlu sütü alıp balkona geçtim ve oturdum . Şimdi de acaba Asaf Abiye telefonla mı haber versem yoksa gidip kendim mi kabul ettiğimi söylesem diye düşünüyordum . Bu durumdan nefret ediyorum Asaf abiyi tanıdığımdan beri bir şekilde ikilemde kaldığımı veya kalacağımı fark ediyordum . Alt tarafı onunla çalışmak istediğimi söyleyecektim ama ben bunu bile ne şekilde yapsam diye düşünüyordum . En sonunda yüz yüze söylemeye karar verdim ve hazırlanmak için odama geçtim .

    Şu an kapının önünde durmuş ve belkide ellinci seferdir elimi zile götürüp geri çekiyordum hayır sanki adam beni yiyecek . Bazen bence çok abartıyordum . Tam bu sefer zile gerçekten basacakken telefonum çaldı ve hemen kot pantolonumun cebinden çıkarıp baktım . Gördüğüm isimle boğazım kurudu. Arayan Asaf abiydi . Kalp kalbe karşı Gül . Hıhh bende iç sesim nerede kaldı diyordum. İç sesimle atışmayı bırakıp telefonu açtım ve bana göre aşırı sert ve otoriter olan Asaf abinin sesini duydum "Neredesin sen?" Bir an dondum ve telefonu kulağımdan çekip konuşan kişinin gerçekten Asaf abinin olduğundan emin olmak için tekrar ekrana baktım ve onun olduğunu görüp tekrar şaşkın bir şekilde telefonu kulağıma götürdüm . Asaf abi ise tekrar otoriter bir sesle "Sana nerdesin diye sordum" dedi . Hemen "Şey Asaf abi bende tam seninle konuşacaktım dünkü iş mevzusuyla ilgili" diye ağzımda geveledim. Çünkü nasıl desem daha önce kimse bana böyle otoriter bir şekilde hesap sormamıştı yani tamam babamda nerdesin diye sorardı ama o sanki kızmak için bahane arıyormuş gibi sorardı ama Asaf abi ise nasıl desem sanki meraktan veya sahiplenici bir tutumla sormuştu ya da ben anlamak istediğimi anlıyordum. Bu arada Asaf abinin sesini duydum "Kararın ne Küçük Gül" diye birden daha yumuşak ama iç gıdıklayan bir sesle sordu . "Asaf abi eğer sana da uygunsa ben seninle yani senin yanında çalışmak isterim " dedim . Asaf abi ise "Güzel Küçük Kızım doğru kararı vereceğini biliyordum aferim sana . Yanlız ben şu an ofiste değilim eve geri dön ve benden haber bekle" dedi. Şu an gerçekten çok ama çok yüksekten düşüyormuş gibi hissediyordum bana ya bana Küçük Kızım demişti dememeliydi lütfen demesindi beni daha fazla ikileme sokmaya hakkı yoktu . Şu an beynim sanki dışarı çıkmak istiyordu ve kafamı zorluyordu . Herhalde bir süredir transta olduğumu Asaf abide fark etmiş olacak ki "Gül hemen eve dön" dedi . O an kendime geldim ve sadece "Tamam Asaf abi" diyip telefonu suratına kapattım .