Köşeye çekilip yaşadığım şeylerin sadece izleyicisi olmayı pek çok kez istemiştim . Hatta kimi zaman duam olmuştu .
Sonuç, bende herkes gibi kendi yaşadıklarımın baş rol oyuncusuydum. Hayatım bir film olsaydı kesinlikle tımarhanede çekilmiş bir dram olurdu .
"Kız ben kime diyorum gidip hazırlansana"
Bende o tımarhanede hem tedavi olmak isteyen hem de tedavinin ne olduğunu bilmeyen o hasta olurdum .
"Bey Allah aşkına bırak kızı" . Annemin bağırışlarını ve babamın kolumdan sürükleyerek odaya götürüşünü duyuyor ve hissediyordum ama tepki veremiyordum.
Sesimi duyan yoktu ki ...
İşe yaramayacağını biliyordum ama şansımı denemek istedim .
"Baba ne görücüsü ? Ne evlenmesi ? Ben daha okul okuyorum . Okulum bile bitmedi . "
Zaten cümlem biter bitmez babamın bana tokat atmak için kalkan ve annem tarafından zorla engellenen eli yine sesimi duyuramadığımın ispatıydı.
"Beni engelleyeceğine kızına söyle hazırlansın . Zaten sen iyi bir anne olsaydın bunlar böyle olmazdı . Nerde görülmüş kız çocuğunun annesine hele de babasına karşı geldiği"
Artık babamın söylediklerine şaşırmıyordum . Ama bu acıtmadığı anlamına gelmiyordu .
Gözlerim dolu doluydu ama ağlayamıyordum. Çünkü sesimi duyaramdığım gibi hıçkırıklarımı da duyuramazdım. Benden çok göz yaşlarım bunun bilincindeydi sanırım ve bu yüzden boş yere akmıyorlardı.
"Sen çık bey , ben konuşurum kızla"
Babam öldürücü bakışlarını tekrar bana atıp "Hele bir hazır olmasın baksın o zaman ben neler yapıyorum ona" söylene söylene çıktı odadan.
"Kızım-"
"Anne izin verirsen hazırlanacağım" . Anneme bakmadan dolabıma yöneldim .
"Kızım bende nerden çıktı bilmiyorum . Baban birden geldi beni de aldı yola koyuldu . Bende yolda öğrendim böyle bir durum olduğunu , çok dil döktüm olmaz dedim ama babanı bilirsin dediğim dediktir" .
Kıyafetlerin her birini fırlatırcasına kaldırıp indirirken anneme yalnızca "Anladım anne" diyebilmiştim. Çünkü biliyordum , annemin kalbinde bize yer vardı , sevgisi vardı ama gücü yoktu . Karşı çıkacak gücü yoktu . Böyle büyümüştü. Böyle büyütülmüştü.
"Kızım, hem baban oğlanı çok tanımıyor babasını tanır sadece hemen vermez seni . Bende vermem , kızımsın sen benim"
Duyduklarımla tekrar ve tekrar beynimden vurulmuşa döndüm . Ağır ağır anneme döndüm .
"Ne yani anne , siz şimdi beni hiç görmediğiniz, doğru dürüst tanımadığınız bir çocuğa sırf babam babasını azıcık tanıyor diye mi vermeyi düşünüyorsunuz ?"
Annemin, az önceki çaresizlik akan sesine şimdi çaresizlik akan yüz ifadesi eklenmişti .
"Hayır kızım yanlış anladın -"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANILGI (+18)
Chick-Lit(+18 İçerik,yaş farkı vb.unsurlar bulunmaktadır) Artık biliyordum bana yaklaştığını kokusu bile hissediyordum . İri çok iri elleri belimi sardı kafasını yine saçlarıma gömdü,yine yaptığım işi unuttum sahi ben ne yapıyorum şu an ...Elleri yavaş...
