From Beast Turns to Beauty (Under Revision)

Epilogue

The world is round and the place which may seem like the end may also be the beginning. ~Ivy Baker Priest.

-ooo-

Nang makita ko syang kagat-kagat niya yung dulo ng lapis nya habang nakatingin sa labas, nilapitan ko siya agad at walang sabi-sabing inialok ko sa kanya yung sandwich ko kasi akala ko nagugutom siya.

Sinabi niyang hindi siya gutom kundi nag-iisip siya kung ano ang magandang idrawing at sa huli, dalawa kami ang nai-drawing namin.

Doon nagsimula yung pagkakaibigan namin.

She's sweet. Nice. Caring. In short whole package. Nasa kanya na lahat.

Aaminin ko, bata pa lang kami ay gusto ko na siya at aaminin ko nangarap ako non na sana siya na ang Futurewife ko. That's why—ako ang taga-pagtanggol niya. Hindi ko hinahayaang may umapi sa kanya, hindi ako umaalis sa tabi niya. Lagi ko siyang pinapangiti. Tuwing maiiyak na siya ay papatawanin ko siya gamit ang corny kong mga jokes.

She's  my Firstlove, kaya ganun na lang ang pagproprotekta ko sa kanya pero dumating yung araw na--

Isa na ako sa nagpapaiyak sa kanya. It really hurts na makita mo siyang iiyak dahil pinapahiya mo siya—na ikaw pa ang nangako na proprotektahan mo siya. Kapag tumatakbo na siya habang umiiyak gusto ko siyang habulin para mag-sorry pero pinandigan ko ang ginagawa ko.

Valentine's day--She confessed her love pero sa huli ay sinaktan ko pa rin siya! Alam ko kung gaano ako kagago nun.

Two years siyang nawala. Two years akong nangulila sa kanya. Sobra yung pagsisisi ko non, bakit nga ba laging nasa huli ang pagsisisi?

I waited for her at ipinangako kong hindi ko na iisipin si Cheska at ibabalik ko yung dating kami. Tutuparin ko yung pangarap kong siya ang makakasama hanggang sa huli.

But it turns upside down—she's back for the revenge. Yung narinig ko ang pinaniwalaan koat humantong na naman sa nasaktan ko siya. History repeat itself. Sa huli nagsisi na naman ako.

Akala ko huli na ang lahat pero naramdaman ko rin ang pagmamahal niya para sa akin.

New year. Nagpapaalam na siya aming lahat, masakit pero itinago ko yun ayoko siyang malulungkot.

All of us was shocked—because of her wished. Gusto niyang idonate namin ang mata niya kay Cheska.

"Gabbi! Ano bang sinasabi mo?" Naluluha ang mga mata ni Ivie at hindi makapaniwala. "Parang sinasabi mo naman ng mawawala ka na ngayon!" Hindi niya na napigilan at umiyak na siya.

Tumingin ako kay Gabbi na nasa tabi ko,nakangiti siya habang umiiling. Kinagat ko ang labi ko saka pumikit.

"Nararamdaman ko na. Hwag na nating linlangin ang mga sarili natin."