The Lost Billionaire (MBBC#9) ✅

29

Melissa's POV

It's been four years since I left the Island. Iba na ang buhay ko sa kung ano man ang buhay ko noon. Many things have happened, and no matter how much I want to correct things, there is no point in returning.

Hinugasan ko ang brushes na gamit ko sa pagpipinta. Napangiti ako, dahil sa ikalawang pagkakataon ay ngayon lang din nangyari na may nagkagusto sa mga likha ko.

I was adamant with my talent, and with the help of Frank, I found myself again.

"Tapos ka na ba? Bilisan mo dahil hinihintay na tayo ni Papa."

"Konti na lang. Mga five minutes."

"Okay."

Binilisan ko na ang kilos hanggang sa nailigpit ko ang lahat. Lumabas ako na bitbit ang mga gamit ni Papa, at kasama na ang mga gamit ni Madison.

Pumasok agad ako ng kotse at mabilis na pinatakbo ni Frank ito. Inayos ko muna ang sarili at saka naglagay ng konting lipstick sa labi. Mabuti na lang at walang traffic masyado ngayon at mabilis kaming nakarating sa kindergarten ni Madisson. Kailangan muna namin na kunin siya bago kami pupunta kay Papa.

"Are you excited to go to the Philippines?" Tanong ko kay Madison nang maupo si sa likuran bahagi ng kotse. 

"Yes, Mama. I can't wait to see Zia!" excited na sagot ni Madison pabalik sa tanong ko.

"Then what about me?" si Frank kay Madison.

"I like you, Papa. But I can't wait to see Zia." Madison pouted, and Frank shook his head.

"I can't wait to see Zia Esperanza and everyone, Mama!"

"And I can't wait to see them too," sagot ko sa bata. 

"I'm hungry, Mama."

"Uhm, hang on, baby. Kukunin ko muna ang baon mo, okay?"

Mabiilis kong binuksan ang lunch box na ginawa ko kanina at binigyan siya ng isang snacks. Hindi ko muna binigay lahat, dahil alam kong hinidi niya mauubos ito. At ang isa pang dahilan ay ayaw ni Frank na marumihan ang sasakyan niya.

"Eat properly, okay? I don't want any crumbs inside my car," si Frank kay Madison.

"Sure, Papa," sagot ni Madison sa kanya, at parang cool lang ito. 

Sanay na si Madisson sa striktong ugali ni Frank, kaya medyo matured mag-isip si Madison pagdating sa mga bagay na ganito. 

I looked at Madison whose eating so behave and quiet. Ang mga mata niya lang ang nangungusap sa akin at ngumiti ako ng konti sa kanya. Wala siyang ekspresyon sa mukha habang tinititigan niya ang likuran na bahagi ni Frank. Kumurap ako at inayos muli ang sarili.

After twenty minutes, we arrived at the care facility clinic. Medyo strikto sila pagdating sa visiting hours. Pero pagdating kay Frank, ay nakakapasok kami sa ano man na oras na gusto namin.

Hawak ko ang kamay ni Madison ay tahimik kami habang nakasunod kay Frank ngayon. Bumati ang iilang staff sa kanya at saka inalalayan kami ng isang security guard patungong elevator. Dumistansya kami ni Madison kay Frank, gaya ng nakasanayan namin. Pagdating kasi sa establishment niya, ay iba dapat kami makitungo at bawal kaming dumikit sa kanya.

Frank is a snob when it comes to us once we are at work. He's cold, and that is his nature.

"How are you, Papa?"

"Hello, lolo. How are you today?" si Madison sa kanya. Niyakap siya ni Madison at hinalikan sa pisngi.

"I cook your favorite, Papa. Kain tayo, okay?"