The Lost Billionaire (MBBC#9) ✅

38.

Melissa

.

Kabado man sa sarili ay nakangiti parin ako. I am waiting for someone to fetch me. Dapat sana ay mag-d-drive ako patungo sa studio niya. Pero tumawag si Manong Jaime, ang driver ni Frank at hindi niya ako maihahatid sa studio ni Reeve. May emergency kasi, kaya heto, tinawagan ko nalang si Reeve na matatagalan ako ng konti kasi mag b-bus ako patungo sa studio niya. Pero hindi rin matutuloy, dahil susunduin na niya raw ako ngayon.

Dianne and Montreal took Madison this morning and they were early. They will take care of Madison for three nights. Nakakahiya man, pero wala rin akong mapagpilian ngayon. Kailangan kong matapos ang proyektong ito at ng sa ganoon ay wala na akong iisipin pa pagkatapos.

Babalik na si Frank sa susunod na linggo, at wala na akong panahon sa mga bagay na ganito.

I need money—a few extra ones for my father's treatment.

Nahinto ang isang itim na sasakyan, and land cruiser ito. Umayos ako at nang makita ang pag-labas ni Reeve. Nagkagulong lalo ang tibok ng puso ko nang makita siya. 

"Hi! Sorry it took me so long." He raised his right hand and smiled sweetly towards me. He looks hot and handsome. The fitted dark baby blue rolled-up polo and Wrangler Country Club jeans fit perfectly on him.

Ngayon ko lang siya nakita sa ganitong ayos, at bagay na bagay sa kanya ang mga mamahaling damit. Lalong nagpapatingkad ito sa ka-gwapohan niya.

He opened the car's passenger side door and directed me to get inside.

"Salamat," saad ko at inayos na ang sarili.

Umikot siya. Mabilis at nakabalik na sa puwesto. Tinitigan niya muna ako at halos hindi ako makahinga ng maayos nang maamoy ko ang amoy niya sa tabi ko.

"Ready?"

"Y-Yes, ready."

We were quiet. He turned the wireless on for music. I smiled slightly when I heard a Filipino song playing on the wireless.

Isang lumang kanta ito, at si Tiya Esperenza ang naalala ko sa kantang ito. Fanatic kasi siya ni Miss Sharon Cuneta.

Mahal kita, basta't mahal kita. . . Iniisip nila ay hindi mahalaga. Mahal kita maging. . . 

I pressed my lips together as this song reminded me of my time on the Island with Reeve.

Itong kantang ito ang tugtog sa bawat araw sa radyo at naririnig ko ito sa bawat bukas ng buhay ko roon na kasama si Reeve. 

I miss the place, the ambiance, the people, and also him.

Bahagya ang pag-tingin ko sa kanya ngayon at abala ang mga mata niya sa daan. Walang ngiti sa labi at puro pag-igting ng panga niya lang ang nakikita ko. Seryoso siya. Hindi ko tuloy maalis ang mga mata ko sa kanya. 

Nag-iba na nga siya. Ibang-iba na sa kilala kong Reeve noong. Pero siya parin naman ito. Iyong nga lang nakilala na niya ang sarili niya at naalala na niya kung sino man siya.

"Any plans for tomorrow?" He asked and cleared his throat. Napansin niya siguro ang nakaw na titig ko sa kanya.

"Uhm, no." I looked away, controlling the sudden beat of my heart. 

Wala naman talaga akong plano para bukas, dahil wala si Madison sa akin.

"Then, why not proceed with our plan? I mean, I know you want to finish the job as soon as possible. What do you think? I have a better idea for that. Are you open to my suggestion?"