The Lost Billionaire (MBBC#9) ✅

Epilogue

Melissa's POV

.

Kusang pumatak lang ang luha ko nang mabasa ang sulat kamay ni Reeve para sa akin. Hindi ko alam na ganito pala ang lahat. Hindi ko nakita ang plano niya noon paman.

"Reeve. . ." Haplos ko sa sulat kamay niya at tahimik ang hikbi ko sa sarili.

I miss him so bad. I miss him dearly. . . May mga bagay na labis kong pinagsisihan dahil hindi ko ginawa at hindi ko sinugal ang puso ko sa kanya. At kahit pa paulit-ulit kong basahin ang sulat na ito, ay sadyang kulang parin ang lahat at sumisigaw ang puso ko sa kanya sa bawat sandali ng buhay ko rito.

The regression is a painful feeling that kept haunting me for years, but I have to move on. And now, with hope, I will wait and wait for him no matter how long it will take for us.

I'm happily living now in the same land where I used to live with Reeve. It's been two years now, and living on Reeve's property without paying anything really helps me.

Noong una akong dumating dito na kasama si Madisson ay nahanap ko agad ang puso ko.

The place was the same, and what touch me the most was the house. It was way beyond what it used to be. Maraming nagbago, kasama na ang lahat ng nandito. Pero hindi ko inakala na sa kabila ng lahat ay si Reeve na pala ang bagong nag-mamay-ari ng lugar na ito.

I felt ashamed and tried all the means to contact him again. Matagal bago niya ako sinagot. Umabot ng kalahating taon, pero okay lang, dahil nakapag-adjust ako sa lahat ng bagay, lalo na si Madisson.

Slowly and surely, I told Madisson that Frank is not his father. Ayaw ko kasi na hahanap-hanapin niya ang isang tao na hindi naman niya tunay na ama.

It wasn't a big deal for him. Although he was only five years old, he started understanding everything around me. He started to notice Reeve's work around the corner of this house.

The paintings are here. Reeve made a gallery down the hill closer to where Tiya Esperanza's house and store.

Naging sentro rin ng atraksyon ang harden na malaki at kasama na ang gallery rito. Some tourist visits because of the sanctuary and it also helped Tiya Esperanza's sweet delicacies business.

Masaya na ang lugar at maraming tao na sa kabilang lupain na pagmamay-ari ni Glenn Mondragon, ang pinsan ni Reeve. Maganda ang negosyo niya at mas dumarami ang turista sa lugar namin.

I kept myself busy in my little business, and I also paint. Madison is starting nursery, and he loves all the kids in the same school as him.

"Salamat, Manong! Oh, heto baon ninyong dalawa ni Madisson, at may extra pang dalawang box para sa mga anak mo, Manong."

"Naku, dai Melissa. Salamat. Gustong-gusto ng mga bata ang bento-bento na gawa mo."

"Walang anuman, Manong. Basta para sa mga bata." Ngiti ko sa kanya at masigla si Madison na lumapit sa akin.

"I love you, Mama! Buy me pasalubong later, okay?" Ngiting galak niya.

"Oo naman. I love you too! Be a good boy, okay?" Ginulo ko na ang buhok niya at mahina siyang tumango. Humalik na din ako sa pinsgi ng bata.

Sandali ko silang pinagmasdan ni Manong hanggang sa mawala sila sa paningin ko.

Manong Paeng will take care of him today together with his own two kids. Wala akong mapag-iwan kay Madisson dahil delivery namin ngayon ni Tiya Esperanza sa lungsod.

"Handa ka na ba?" Ang boses ni Tiya at napalingon ako sa banda niya.

"Oo, Tiya. Sino ba ang driver natin. Wala si Allan 'di ba?"