The Lost Billionaire (MBBC#9) ✅

33

Melissa's POV

I only managed to finish less than half. After two hours, I had to excuse myself as I couldn't bear the pain of seeing the two of them together. It was a constant source of agony for me.

Alam kong wala akong karapatan na maramdaman ito dahil kasalanan ko naman ang lahat. Ang buong akala ko ay kakayanin ko, pero hindi pala. . . hindi ko pala kaya na makita si Reeve na masaya sa piling ng iba.

How could I be so selfish after all? I could no longer give myself back to him as I am now married to Frank. 

Ano ba ang tumatakbo sa utak ko? Nawala akong saglit at nakalimutan ko ang lahat. Sana nga pala ay hindi ko na tinangap ito. Kasalanan ko rin naman kung bakit. Pero hindi ko masisisi ang puso ko. . . Gusto ko siyang makitang muli. Gusto kong masilayan ang ngiti niya. At higit sa lahat ay na miss ko siya. 

"Are you okay, Mel?" si Montreal sa likod ko. 

Mabilis kung pinunasan ang mukha gamit ang face tissue. Naghilamos ako sa sarili, para mahimasmasan ako.

"A little bit."

"Masama ba ang pakiramdam mo? Gusto mo ba na itigil ang session? Or if you like, I can continue them. But I have to talk to Reeve first. And if not, don't worry. I have taken a few pictures of them. Puwede mo naman tapusin sa bahay nalang kung hindi talaga kaya, Mel." 

Huminga muna ako nang malalim at pinatay ang tubig. Pinunasan kong mabilis ang mukha bago ko tinitigan si Montreal. 

"Is that even okay? I don't know if Reeve will agree to this." Nag-aalalang titig ko kay Montreal. 

"Oh well, walang mawawala kung magtatanong tayo. Ano? Okay lang ba?"

I nodded and then together we exited the room. Sabay kaming pumasok ulit ni Montreal sa studio at nakangiti na ang dalawa ngayon sa amin.

I looked at Reeve. He seems happy while having fun with his girlfriend.

"Excuse me, Mr Reeve, pasensya na, pero mukhang hindi maipagpatuloy ni Melissa ang painting. Okay lang ba na tapusin niya ito sa pribadong oras niya?" Montreal explained to him. "I-I mean, I took a lot of photos of you together, a while ago while Melissa was painting the two of you."

"Oh? Is that so? Are you okay, Miss Melissa?" si Jade sa akin. Nag-alala siyang bahaga at nilapitan na ako.

"I'm okay. . . It's just that I-I feel, uhm. . ."

"That's alright. I'm fine with that," baritong boses ni Reeve. May pag-aalala sa titig niya at napaigting ang panga niya nang magtitigan kami. Parang may humila sa puso ko pababa at gusto ko siyang mahawakan man lang. 

"Thank you, Mr Reeve. I will assist Miss Melissa with this. I will ensure this portrait will be well made," si Montreal sa kanya.

"I know it's going to be beautiful, Mont. I-I mean, look at that?" Turo ng kamay ni Jade sa painting na ginawa ko. "Kahit kalahati palang ay ang ganda-ganda na. Napaka-talented mo, Miss Melissa," si Jade sa akin at ngumiti lang din ako sa kanya.

"I'm fine with whatever Reeve wants," pagpatuloy niya at lumapit na siya kay Reeve at mahigpit niyang hinawakan si Reeve sa kamay. 

"Great! I'm glad that it went well. Thank you so much," tugon ni Montreal sa kanila. 

"I will contact you again, Mont." Tinapik ni Reeve ang balikat ni Montreal, at bago paman sila tumalikod ay tinitigan niya muna ako.

I smiled at him casually, and my heart throbbed for some reason. I pressed my lips together while looking at him walking out of the room.