The Lost Billionaire (MBBC#9) ✅

55

Reeve's POV

.

"Just kill the bastard." I shut my eyes, feeling frustrated. I'm on a tight schedule at the moment, ready to fly to Italy with my mother tomorrow morning. Meliodas rang, telling me what Frank was up to.

Huh, ang galing ng walanghiya, at talagang hindi pa siya tapos sa lahat? Damn, him! I will hunt him to his grave.

"It's alright, everything is okay, Reeve. Wala narin naman siyang habol sa lahat dahil tapos na ang proseso ng divorce. But you know how hard Frank is. He will never give up."

"Just stop him from doing it. I don't want to get it all out in public. The boy will suffer, Meliodas," I said, gritting my teeth.

Madison is only young, and I'm sure he can't understand what's happening around him, and if these type of news will be published, it will taint the little boy's image.

"Don't worry, my people is on the move now, Reeve. You are not talking to a person who protects the law because you are now talking to a person who holds the law in his hand," he scoffed and laughed a little bit.

Napailing ako at napamura ulit. Ano pa ba ang magagawa ko? Wala sa ngayon, dahil si Mama ang prioridad ko. At pagdating kina Melissa at Madison, ay sa mga taong katulad ni Meliodas na ako umaasa.

"Just be discreet, Meliodas. I don't want you to taint your reputation too, mate," I said out of concern. I know Meliodas from Diezel. He introduced me to him fifteen years ago. He is no any ordinary like the rest of the Mondragons.

"You don't have to worry, Reeve. Nothing comes first, but I have to give my client the best treatment in all cost. And as we speak, the negotiation is on the way."

Rinig ko ang bahagyang tawa niya at napangiti ako sa sarili. Alam ko na may plano na siya sa lahat, at kahit pa na sabihin ko sa kanya na huwag ng ituloy ang plano niya para kay Frank, ay hindi ko mapipigilan si Meliodas. Kilala ko siya. Wala siyang kinatatakutan.

"I will catch up with you, Reeve. . . By the way, is Diezel around there?"

Nagtagpo bahagya ang kilay ko. "No. He is not here. I think he is still in Italy."

"No, Reeve. He is not in Italy. I believe he is there and in hiding."

"Oh, really? I'll check him. . . Why is that? May gusto ka bang ipaabot sa kanya?"

"Just tell him to ring me back. That's all."

"Not a problem, Meliodas. Thanks, mate."

"No worries."

The call ended and I heaved deeply. Sa madilim na langit napako ang tingin ko at napapikit-mata ako.

I miss one person right now, but I have no choice. I need to let go.

"Ranger? Anak?"

Umikot ang katawan ko dahil sa tawag ni Mama.

"Yes, Ma?"

"May bisita ka," ngiti ni Mama at kakaiba ito. Bumagsak na ang balikat ko.

"Come on. Just say what you have to say to her. She will listen, Ranger." Tumalikod na si Mama pagkatapos at nagpakawala ako ng hangin sa sarili.

Hanggang kailan ba maiintindihan ni Jade ang lahat? Ang hirap niyang kausapin.

Bumaba ako at ang nakangiting mukha ni Jade ang sumalubong sa akin. May bitbit siya at lahat ay nakabalot na. Mukhang para kay Mama ang mga ito, at tiyak dadalhin namin ito patungong Italya.

"Reeve! I miss you!" Mabilis na pumalupot ang kamay niya sa leeg ko. Hinayaan ko na siya.

"Jade, hindi ka na sana nag-abala." Humakbang ako para ma-check kung ano ang mga ito.

"Excuse me. It's not for you, Mr Ranger Reeve Mondragon. It's for Mama." Umikot ang mga mata niya sa akin at inirapan ako.

"But, I have a little bit there for you. Have it whenever you feel tired, okay? Alam kong hindi madali mag-alaga ng isang ina, kaya alagaan mong ma-igi si Mama!" Turo ng hintuturong daliri niya.

I smirked sweetly and shook my head. "Thank you, Jade," I mouthed.

Ultimately, I am thankful for her because she's always thoughtful.

The night ended with smooth talk. Jade doesn't want to hear me talking about our hearts. She told me she understands but will never stop until she meets someone like me.

-

The flight was long, but it was all worth it. Everything left at home was being cared for by the people who were dear to me. My brother, Linus, Saraid, his wife, Diego, Morris, Meliodas, including Tiya Esperanza and Manong Paeng, took care of the remaining assets and things for me. And now, I have only my mother to take care of.

***

Melissa's POV

.

"I miss you, Inday Melissa. Kumusta ka na? Si Madison? Kumusta na ang bata?"

Kausap ko si Tiya Esperanza sa kabilang linya. I end up ringing her to see how's everything with her and Manong Paeng.

Kahit papaano ay namiss ko na sila, at gustuhin ko man na tumulong ay hindi ko pa ito magagawa sa ngayon. Pero sa mga susunod na buwan, ay magagawa ko na ang gusto ko at makakatulong na ako kina Tiya at Manong Paeng. Nagpapasalamat nalang ako dahil mabait raw ang bagong nag-mamay-ari ng bundok at pinatira parin sina Tiya at Manong.

"Okay lang, Tiya. Natapos na po ang divorce ko, at inaayos ko nalang ang mga natitirang bagay rito."

"Ganoon ba? Mabuti naman at okay na ang lahat sa 'yo, Inday. Ang Papa mo. Kumusta na siya?

Napabuntong-hininga muna ako bago ko siya masagot. "He's okay, Tiya. Gaya parin ng dati, pero masaya si Papa, Tiya. Kahit papaano ay bumuti na ang lagay niya."

"Salamat naman, si Madison? Kumusta ang bata?"

"Okay naman siya, Tiya. Pansamantalang na kina Dianne at Montreal muna ang bata. I have to keep him away at the moment, especially now that I'm cleaning up everything here. Tumatawag ako sa kanya kada araw at bawat oras na nami-miss ko siya. Kukunin ko rin siya roon. Malapit na."

Sandaling natahimik si Tiya Esperanza at rinig ko ang pagbuntong-hininga niya. "Mabuti nalang at mabait ang bata. Nagmana ang katapangan ng ugali ng ama mo."

Napangiti ako. Tama si Tiya. May parehong ugali sina Papa at si Madison. Alam kong pinipilit ni Papa na magpagaling dahil sa kanya. At kahit hindi masabi ni Papa ang lahat sa akin, ay tangap ko ang lahat ng pagkakamali niya. . . Tao lang din siya at nagkasala. Ama ko parin siya kahit baliktarin natin ang mundo, kadugo ko parin siya at siya lang ang nag-iisang ama ko. Kailangan ko siyang tulungan alang-alang kay Madison, kailangan kong e-tama ang lahat ng mga pagkakamali niya.

"Tiya?"

"Yes, Inday?"

"Uhm, plano ko sanang bumalik ng Pilipinas kasama si Madison. Okay lang ba?"

Natahimik ang kabilang linya nang iilang segundo at rinig ko ang pag-tili ni Tiya. Inilayo ko agad ang cellphone sa tainga at bahagyang natawa na ako.

"Thank you, Lord! This is an answered prayer. Oh, English iyon ah! Kailan? May plano ka na ba kung kailan?" siglang tanong ni Tiya sa akin.

"Wala pa, Tiya, pero malapit na. Aayusin ko muna ang lahat dito, at pati na si Papa. Titingnan ko kung maisama ko siya. Kaya kung puwede san, Tiya, ihanap n'yo po muna ako ng bahay na malapit lang sana sa puwesto mo at sa bundok. Iyong malapit lang din sana sa dagat." Kinagat ko na ang labi. Namiss ko ang lugar. Namiss ko ang lahat doon. Sana nga lang hindi ko sinanla ang bundok isla. Pero wala akong magagawa noong mga panahong iyon. Kumakapit lang din ako sa patalim noon, kaya nagawa kong ibenta ang bundok.

"Okay, Inday Melissa! Don't worry. Ako ang bahala," siglang boses ni Tiya at natawa na siya.

.

c.m. louden

vote for support. thank you.