Yarı sarhoş yarı aşık evine döndüğünde öylece yatağa serdi yorgun bedenini. Odası karanlığa gömüldüğü an gözleri gönül tapınağının duvarlarına genç kızın güzel silüetini çizmeye başlamıştı bile.
Kapısında tıpkı bir koruyucu gibi durarak içeriye kims...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Petek
⫷ 𝕐𝔼ℝ𝔸𝕃𝕋𝕀 𝕊𝔼𝕍𝔻𝔸𝕃𝕀𝕃𝔸ℝ𝕀⫸
Laptopu kapatıp binadan ayrıldıklarında Alpan'ın kaşları çatık, gözleri dalgındı. Arabaya bindiklerinde "Sahile sürsene," dedi Ateş. "Eğer işin yoksa..."
"İşim yok. Seni bırakıp eve geçecektim."
"Bir çay içelim, gideriz. Olmaz mı?"
"Olur."
Saat çok geçti. Mekanlar kapanmıştı. Dolaşırken nihayet açık bir çay bahçesi bulup oturdular. Alpan çayını yudumlarken hâlâ dalgındı. Onun için çok zor, çok yorucu bir gün olmuştu. Aklından sürekli bir Azat bir Sevda geçiyordu. Arada kardeşini de düşünüyor, kendisi bu gelişmeden ne kadar memnun olsa da onun için endişeleniyordu.
Ateş çayını karıştırırken "Alpan," dedi. "Ben Omay'ı oradan alacağım."
"O ne demek lan?"
"Artık pavyonda çalışmasını istemiyorum."
"Pardon da, buna sen mi karar vereceksin? Sevgilisi bile değilsin oğlum, hayırdır? Hem ne iş yapacak çıkınca? Sen mi bakacaksın ona?"
"Bakarım. Bir ev tutarım."
Alpan'ın şaşkın bakışlarına karşılık "Anlamıyorsun," dedi Ateş.
"Anlamıyorum Ateş."
"Lan, katlanamıyorum kimsenin ona yanaşmasına. Adamlara para karşılığı kendini kullandırmasına. Artık müşterilerle dışarıya da çıkmaya başlamış."
"Sana ne oğlum, sana ne! Gerçekten annen mi sanmaya başladın? Hem ona sordun mu peki, oradan ayrılmak istiyor mu?"
"Niye istemesin ki? Sanki çok mu memnun orada çalışmaktan?"
"Ne biliyorsun, belki memnundur. Sabahtan beri düşünceli halinin sebebi bu muydu?"
Ateş sıkıntılı bir nefes verirken "Bana bak," dedi Alpan. "Kafana koymuşsun bir şeyler, bari benden habersiz iş yapma. Yardımcı olayım."
"Olur musun gerçekten?"
"Neden olmayayım oğlum? Ama önce kızla bir konuş. Belki istemeyecek. Neyse, şimdi düşünüp durmayı bırak da kalk artık, gidelim. Geç oldu."
Alpan, Ateş'i evine bırakıp yine sahile sürdü. Arabasını durdurup camını yarıya kadar indirdi ve sakin kafayla düşünmeye başladı. Bu işte bir terslik, bir gariplik vardı. Azat'ı iyi tanırdı. Her şeyi yapabilir ama asla çoluk çocuğu karıştırmazdı.
Bir süre düşündükten sonra her taşın altından çıkan Azat'ı birkaç gün boyunca takip etmeye karar verdi. Kendi evine gitmeden önce Azat'ın lüks villasının önünden geçti. Hızını iyice yavaşlattı. Az ileride, bir ağacın altında durdurdu arabasını. Azat'ın lüks aracı evinin garajındaydı. "Demek evdesin," diye söylendi Alpan.
