Yarı sarhoş yarı aşık evine döndüğünde öylece yatağa serdi yorgun bedenini. Odası karanlığa gömüldüğü an gözleri gönül tapınağının duvarlarına genç kızın güzel silüetini çizmeye başlamıştı bile.
Kapısında tıpkı bir koruyucu gibi durarak içeriye kims...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Petek
⫷ 𝕐𝔼ℝ𝔸𝕃𝕋𝕀 𝕊𝔼𝕍𝔻𝔸𝕃𝕀𝕃𝔸ℝ𝕀 ⫸
Gece olduğunda, saat gelip kızlar kulisten çıkıp masalara dağıldığında, Petek heyecandan yerinde duramıyordu. O karanlık mekandan kurtulmasına belki de saatler kalmıştı. Bu kez çok umutluydu. Bu kez arkasında hem Ateş hem Azat vardı. Hatta Alpan bile yardımcı olacağını söylemişti. Bu kez kesin kaçmayı başaracaktı.
Gözleri mekana giren Ateş'i bulduğunda hızlı adımlarla yanına yürüdü. Koluna girip onu boş bir masaya çekiştirdi.
"Ateş, bir sorun yok değil mi? Bu gece gidiyorum?"
"Planımızı yaptık, merak etme. Biraz bekleyeceğiz. Alpan gelip kapının önünde bizi bekleyecek. O bizi götürecek."
"Tamam. Ne yapacağız? Nasıl olacak?"
"Sen bana bırak her şeyi. Rahat ol. Kendine bir içki söyle."
Petek, garsona seslenip kendisine sert bir içki söyledi. Saat daha erken olduğu için mekan daha tam dolmamıştı. Boş kalan Sevgi de Ateş ile Petek'in masasına gelince susmak zorunda kaldılar. Sevgi'nin bu olaydan haberi yoktu. Dört kişi dışında kimse bir şey bilmiyordu. Hatta Ateş, Azat'ın bildiğini bile bilmiyordu.
Azat mekana girdiğinde, bir köşeye kurulmuş duble rakısını yudumlayan Ateş'in gözleri onu buldu.
"Geldi ölüm makinesi," diye fısıldadı Sevgi, gözlerini devirerek. Bu gece de kenidisine bulaşmazsa şanslı sayılırdı.
Petek arkasını dönüp baktığında kısacık bir an göz göze geldiler.
Azat kendisine doğru eğilen garsonun kulağına fısıldadıktan sonra Sevgi'nin korkuyla garsonu takip eden gözleri gitgide irileşiyordu. Çünkü garson, gözlerini gözlerine dikmiş kendisine doğru gelmekteydi. "Siktir!" dedi korkuyla.
Petek de şaşkındı. Sevgi ne alakaydı Sibel varken. Ayrıca kendisinin gideceği gece birisini çağırmasına gerek var mıydı? Son gecesiydi, söylemişti ona. Belki de birbirlerini son görüşleriydi. İlla ki birini çağıracaksa kendisini çağırabilirdi.
Sevgi kalktı ve ürkek adımlarla yürüyüp Azat'ın yanına oturdu.
Petek düşünceli bakışlarını yere çevirdi.
Sevgi evli bir konsomatristi. Kocası cezaevindeydi. Burada çalışıp ona bakıyordu. Çok müşterisi vardı. O masadan diğerine geçer dururdu gece boyunca. Çünkü işini iyi yapardı. Muhabbeti de güzeldi.
