Yarı sarhoş yarı aşık evine döndüğünde öylece yatağa serdi yorgun bedenini. Odası karanlığa gömüldüğü an gözleri gönül tapınağının duvarlarına genç kızın güzel silüetini çizmeye başlamıştı bile.
Kapısında tıpkı bir koruyucu gibi durarak içeriye kims...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Alpan
⫷𝕐𝔼ℝ𝔸𝕃𝕋𝕀 𝕊𝔼𝕍𝔻𝔸𝕃𝕀𝕃𝔸ℝ𝕀 ⫸
Alpan tüm işlerini halletmiş, olanca yorgunluğuyla evine dönerken gördü Esat'ı yolda. Onu şaşırtan kendi arabasında değil de Azat'ın arabasında olmasıydı. Sinyal çakıp aracı durdurdu ve camını indirip "Hayırdır Esat?" diye sordu. "Nereye gidiyorsun abinin arabasıyla?"
"Abim kendisi istedi. Hapishaneye gidiyorum."
"Abin arabayı ne yapacakmış lan?"
"Bilmiyorum, gitmem gerek."
Esat yeniden yola koyulduğunda Alpan da peşine takıldı. Gecenin bir saatinde iki kardeş ne işler karıştırıyorlardı?
Esat hapishanenin önünde arabayı durdurup beklemeye başladığında Alpan da onun arkasına biraz mesafe bırakarak park edip onun neyi beklediğini bilmeden aynı şekilde beklemeye başladı.
Bembeyaz bir ay yükseliyordu siyah gecenin bulutsuz semasında. Sanki bir suçu varmış gibi sessizdi gece. Stres içinde geçen dakikaların ardından taş duvarlarla çevrilmiş ilçe hapishanesinin demir kapıları gürültüyle aralandı. Üzerinde asker üniformasıyla kapının eşiğinde zıpkın gibi dikilen Azat, ağızları bir karış açık bıraktırdı.
Alpan, onun emin adımlarla kendi arabasına doğru yürüyerek Esat'ı yan koltuğa atışını hayretler içerisinde izledi. Sürücü koltuğuna yerleşip gazı köklediğinde Alpan donmuş gibi ardından bir süre bakakaldı.
Azat hem kardeşini hem Alpan'ı şaşkınlık içinde bırakmıştı. O, hapishaneden kaçıyordu!
Alpan yaşadığı şoktan sıyrılıp kendine geldiğinde hemen arkalarına takıldı. Azat çok hızlıydı. Gardiyanın ona verdiği adrese gidiyordu son sürat.
Alpan gözlerinin önünde şimşek hızıyla canlanan resmi okuduğunda olayı anladı. Müdür, onun cezaevinden kaçmasını sağlamıştı. Bu, onu öldürtmek içindi.
"Kahretsin!" dedi direksiyona vurarak. Hızını arttırdı. Aralarındaki mesafe epey açık olsa da onu görebiliyordu. Saat geç olduğu için yollar boştu. Bu yüzden mavi ve kırmızı renkte tepe lambaları çok uzaktan bile kolayca fark ediliyordu. Yolun aşağısında çevirme vardı.
"Siktir!" dedi Alpan. Hemen telefonunu çıkarıp Esat'ı aradı. "Sakın durmayın, sakın! Basıp geçsin Azat. Onlar polis değil," diye bağırdı.
Esat afalladı. Telefonu kapattı ve zaten gerçek polis olsa bile durmayacak olan Azat gazı yine kökledi.
Jitem üyeleri rutin trafik kontrolü yapıyormuş gibi yolu kapatmışlardı. Üzerlerinde polis yazan yeleklerle kendilerine polis süsü vererek arabayı durdurmak istediler ancak Azat tepe lambalarının karanlık asfaltı mavi ve kırmızıya boyadığı yolda arabayı uçururcasına sahte polislerin üzerine doğru sürerken bir anda hepsi hızla yolun kenarlarına kaçıştılar.
