Yarı sarhoş yarı aşık evine döndüğünde öylece yatağa serdi yorgun bedenini. Odası karanlığa gömüldüğü an gözleri gönül tapınağının duvarlarına genç kızın güzel silüetini çizmeye başlamıştı bile.
Kapısında tıpkı bir koruyucu gibi durarak içeriye kims...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Petek
⫷ 𝕐𝔼ℝ𝔸𝕃𝕋𝕀 𝕊𝔼𝕍𝔻𝔸𝕃𝕀𝕃𝔸ℝ𝕀⫸
Petek o gece de derin dekolteli bir elbise giymişti. Azat mekana girdiğinde gözleri çok geçmeden onu buldu. Petek'in gözleri de Azat'ı. Azat uzun boyu, dik ve heybetli duruşu ile ilk girdiği yerde dikkatleri üzerine çekiyordu zaten.
Azat, genç kızı baştan aşağı şöyle bir süzdükten sonra "Kahretsin," der gibi sesli bir nefes verdi. Etrafına bakındığında Ateş'i göremedi. Neyse ki henüz gelmemişti.
Geçip bir masaya oturup el işareti yaparak Petek'i çağırdı. Petek, onun masasına bir daha gitmeyeceğini söylemişti. Suratını asıp başını başka yöne çevirdi.
Azat burnundan derin bir nefes vererek yerinden kalkıp Petek'in masasına gitti.
Genç kız ona hiç bakmayarak "Ne istiyorsun," diye sordu dümdüz bir sesle. Yanıt gelmeyince ona döndüğünde sorgularcasına bir ifade gördü Azat'ın gözlerinde. Ayrıca yüz hatları da oldukça sertti.
Petek "Sorun ne?" diye sorduğunda önce dudaklarına baktı Azat. Sonra gözlerine. Sonra da anlamaz bir şekilde başını yavaşça sağa sola salladı. Dudaklarıyla gözleri arasında git gel yaparken "Ne yapmaya çalışıyorsun Petek?" diye yüzüne doğru fısıldadı.
Petek, nefret ettiği alkolle karışık sigara kokusunu içine çekmeye çalışır gibi derin bir nefes aldı. "Sana beni çağırma demiştim. Gelmeyeceğimi söylemiştim."
"Ulan bu kıyafetin ne?" dedi Azat dişlerini sıkarak. Onun derdi başkaydı. Kaşları çatılmış, sesi sert çıkmıştı. Gözlerindeki öfke parıltılarını görmemek için kör olmak gerekirdi. Petek geçen gecekinden de çok daha açık giyinmişti.
Petek ise şaşkındı.
Azat'ın günlerdir birbiri ardınca estirdiği sert rüzgarlar tüm umut ışıklarını söndürüvermişti.Şimdi bu geç kalmış kıskançlık krizleri küçük bir ışık bile sızdıramazdı o karanlığa.
Ama yine de bu görüntü genç kızı mutlu etmeye yetmişti. Keyfini bir hayli yerine getirmişti. Dudaklarını birbirine bastırıp gülümsemesini bastırmaya çalışsa da gözlerinin içi gülüyordu. "Çalışıyorum Azat," dedi sonra cilveyle kıkırdayarak. "Ne yapmaya çalışacağım? Mesai saatlerindeyim işte."
Tam masadan kalkacakken Azat kolundan sertçe tutup kendine doğru çektiğinde neredeyse bunun buruna geldiler. Petek'in gözleri şaşkınlıktan kocaman açıldı. Azat'ın gözleri ise "Senin derdin ne," der gibi bakıyordu.
