SAR BU ŞEHRİ 🕯️
Ertesi gün.
Çantamı alıp evden çıktım. Bu gün okuldan sonra Meva teyzelere yemeğe gidicektim.
Bu kez cidden ama!
Umarım okul yoğun geçmezdi. O yorgunlukla yemeğe gitmek zor olacaktı.
Sahile doğru adımlandım yine. Benim güzel şehrim'in en sevdiğim manzarasına doğru adımlandım. Bu aylarda deniz çok güzel oluyordu.
Mayıs'ın son ayları. Yirmi altı Mayıs'tı bu gün. Üniversite sınavına adım adım gidiyorduk. Bu biraz geriyordu. Bazende ne olursa olsun sen çalıştın sonuçta, bitsin de kurtul diyordum.
Aynen de öyleydi, bitsin ve kurtulayım. Okul için bir sıkıntı olmazdı burada üniversite okuyacağım zaten.
Annemin benim için biriktirip bankaya koyduğu paraları ellememiştim. Hep üniversite zamanlarımı ve ondan sonraki yıllar için.
Başka şehirde yapamazdım da, İzmir'e alışmışken.
Neşe Arıyor
Aramayı onaylayıp, kulağıma koydum. " Nerede kalmışsın diye soruyor. Ay-"
" Az kaldı da, kim soruyor?"
" Alperen kim soracak yani." Anlamsızca kaşlarımı çattım. " Neşe neler oluyor, bu aralar iyi değilsin. Dünde sahilde bir gariptin?"
Sanki biri ona diyorda, o da bana söylediğinde kıvıramıyormuş gibi.
" Yoo, yok bir şey tatlım. Bu aralar dalgınım. Mezuniyeti, okuldu, sınavdı derken. Geçer ya bir süre sonra." O görmese de gözlerimi devirmiştim.
" İyi öyle olsun bakalım, çıkar kokusu." Dedim aynı onun gibi imalı imalı. Telefonun arkasından Alperen'inde gülme sesi geliyordu. Ve tanımadığım bir ses daha.
" Kim var yanınızda?" Diye sordum merakla." Eee sınıftayız ya kalabalık baya." Diyerek geveledi Neşe lafı azında.
" Yok biri var gibi, Alperen'i ver bakayım." Neşe zoraki de olsa vermişti. " Efendim Lina."
" Yanınızdaki kim?" Diye sordum ikinci kere. " Bir arkadaş Lina, niye bu kadar merak ettin ki?"
" Hayır tanıdık geldi de." Dedim kafa karışıklığıyla. Kime benzettiğimi de bilmiyordum ki.
" Olabilir güzelim, birinin sesine benzetmişsindir."
" Tamam, öyledir herhalde. Ben kapatıyorum yaklaştım zaten."
" Yaklaşmış, abi sen git." Aramayı ben değil Alperen sonlandırmıştı. Ayrıca son dediği şeyde kafamı kurcalamıştı.
Okulun giriş kapısından girip, merdivenlere yöneldim.
Neşe: İlk ders boş, kafeteryadayız.
Lina görüldü.
Lina çevrim dışı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAR BU ŞEHRİ | Texting
Teen Fiction🍹Sar Bu Şehri | Texting Yaşadığımız şehir sana, bana, çocuklarımıza yuva oldu. Sımsıkı sardı. Bu şehir onları sarsın, onlarda birbirlerini. (...) X: Sar bu şehri, Lina! Lina: Bütün şehrin yükü neden bana kalıyor acaba? X: O zaman beraber saral...
