SAR BU ŞEHRİ 🕯️Badem&Alperen
Dün saat 15.09
Badem Esender
Kapımın çalmasıyla yatağımdan doğruldum kapıdan bana bakan Serpil ablaya döndüm. " Alperen geldi Badem hanım." Kafa karışıklığıyla üstümdeki pijamalarıma baktım. " Tamam iniyorum şimdi bahçeye çıkmasını söyler misin Serpil abla?"
" Söylerim." Deyip kapıyı kapattı ve gitti. Hızlıca yatağımdan kalktım, tipime baktım.
Aman, öyle çat kapı gelmeseymiş oda canım.
Neden gelmişti ki? Saçmalarımı elimle düzeltip, odamdan çıktım. Meraktan ölecektim. Salondan geçip, bahçeye açılan kapıdan çıktım. Alperen arkası dönük bir şekilde, çardakta oturuyordu.
Bahçemizin ortasında, üstü kapalı bir çardak vardı. " Alperen." Dedim sorarmışçasına. Sesimi duymasıyla arkasını dönüp bana baktı. Beni pijamalarıyla görmeyi beklemiyordu ki şaşırdı.
" Badem," Dediğinde yanına oturdum bir süre bana baktı. Boğazımı temizleyerek kendim emin bir şekilde arkama yaslanıp, kollarımı birleştirdim.
" Neden gelmiştin?" Kabul, kapa olmuştu!
" Şey, aslında ani gelişti biliyor musun." Kaşlarımı bilmiyorum dermişçesine kaldırıp indirdim. " Ani geliştiğini kıyafetlerinden anlayabilirim, gerçi." Dediğimde o da benim gibi kendine bakmıştı.
Altında gri eşofmanı üstünde beyaz bir tişört vardı. Ev haliyle çıkmış gibiydi." İşte, ani gelişti." Dediğinde anlamıştım farkında bile değildi böyle çıktığından, ama çaktırmamaya çalışmıştı.
Çakmıştım.
" Badem." Deyip bana iyice döndü. " Ben buraya duygularımı söylemeye geldim. Sen birini sevmeden." Gülmemek için zor tutum kendimi.
Duygularını,
" Ben birini sevmeden mi?" Dedim alayla hâlâ onu nasıl sevdiğimi anlamamıştı değil mi?
" Evet, ben biraz öküzüm. Anlamıyor olabilirim. Romantik düşünemiyor olabilirim. Ama duygularım bir o kadar ciddi bir o kadar derin. Yani Badem." Kelimeleri toparlayamıyordu, ben ise öylece onu izliyordum. Bu kez olacaktı, söyleyecekti işte.
" Başkası yok dimi Badem." Heh oldu oldu kızım tabi.
Öküzsün Alp.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAR BU ŞEHRİ | Texting
Genç Kurgu🍹Sar Bu Şehri | Texting Yaşadığımız şehir sana, bana, çocuklarımıza yuva oldu. Sımsıkı sardı. Bu şehir onları sarsın, onlarda birbirlerini. (...) X: Sar bu şehri, Lina! Lina: Bütün şehrin yükü neden bana kalıyor acaba? X: O zaman beraber saral...