platonik (ÇT)

bölüm 31

Leya kırşan...

Yatakta uzanmış boş duvarı izliyordum.

Aslında duvar boş değildi.
Fotoraflarımız vardı.

Benim,ülkünün ve tuananın olduğu bir çerçeve vardı.

O en ortada duruyordu.

Yağızla olan birçok fotorafım.

Çağan,Arda,demir ile çektiklerim.

Hepinizin fotorafı vardı.

Ama en ortada tuananın birlikte çekindiğimiz bir fotorafı vardı.

Fotorafı uzun uzun izliyordum.

O gülüş bu kadar çabuk solmamalıydı.

Diye geçirdim içimden.

Çok erken gitmişti.
Sebepsiz yere ölmüştü.

Herşey çok kötü oluyordu.

Onun gitmesi hepimizi dağıtmıştı.

Hepimiz paramparçaydık.

Zeynep asla odasından çıkmıyor,beratın zoruyla birşeyler yiyordu.

Arda oda odasından hiç çıkmıyor. Odasına kimseyi almıyordu.
Bir kere girmiştim yanında sadece tuananın fotorafları vardı.

Çağan sanırım en çok üzülenimiz oydu. Onu sadece geceleri tuanın mezarına giderken görüyordum. O kadar kötüydü ki intahara bile kalkışmıştı.

(Çağanın mezarlıkta nasıl bulunduğuna dair bir bölüm yazmıştım ama çok zeki bir yazarınız olduğu için yanlışlıkla bölümü sildim. ~yazar.)

O gün demirin mezara gitmesi sayesinde bulunmuştu. O zamandan beri oda odasından hiç çıkmıyordu.

Demir;değerli kadar kötü değildi ama oda sesizleşmişti. Geceleri ağladığını bile duymuştum.

Yağız...onunla hala konuşmuyordum. Kendisi hiçbir şeyim olmuyordu ama onu öpmüş olma gerçeği aklımdan bir türlü çıkmıyordu.

Bu ihtimal aklıma geldiğinde tekrar bir öfke hissetim.

Kapı açıldı.

Kimin geldiğine bakmadım çünkü ondan önce koksu geldi.

Ona bakmadım bir süre bakıda bekledi.

O an ne düşündü bilmiyorum ama yoğun bakışlarinı üzerimde hissetim.

Kapıyı kapatıp yanıma geldi.

Bir süre tekrar tepeden baktı bana.

Neden baktığını merak etmeye başladım ki.

Yağız:yine mi ağladın?

Daha yüzümü görmedi bu cocuk nerden anladın ağladığımı?

Yağız:çerçeveden yansıman gözüküyor.

Yemin ederim bu çkcuk zihnimi okuyor.

Kalbim nedensizce hızlandı ama ona beli etmemeye çalıştım.

Öylece uzanmaya devam ettim.

Hiç çekinmeden,sankin kendi yatağıymış gibi yatağıma uzandı!

Derin bir nefes verdim.

Yatağıma yatması yetmiyormuş gibi birde beni kendine çekmişti.

Evet bir eşya gibiymişim gibi belimden tutuğu gibi kendine çekti.