platonik (ÇT)

107. bölüm

Canım acıyor. Çok acıyor hemde.

Korkuyorum ,titriyorum nerden olduğumu bilmiyorum.

"Canın çok mu acıyor?"

Diye bir ses doluyor kulaklarıma ama nerden geldiğini bilmiyorum.

Başımı salıyorum zar zor.

"Benim yüzümden mi peki?"

Boş boş bakıyorum etrafa ne olduğu hakkında bir fikrim yok.

"Benim yüzümden "diyor ama o hiçbir şey yapmadı sadece midemde bir ağrı var hemde çok büyük bir ağrı.

"Özür dilerim" kaşlarımı çatıyorum onu görmek istiyorum ama ne kadar bakarsam bakayım yok.

"Herkes bana imkansız diyor"hala sesin nerden geldiğini anlamıyorum.

"Beni istiyorsun biliyorum ama ya dünya beni istemezse?"dudaklarımı aralıyorum bir şeyler söylemek istiyorum ama sonra tekrar susuyorum.

"Ya beni sevmezse düyna?"diye soruyor.

"Ya bana zarar verirse?"

Bu sefer zar zor konuşuyorum.

"Ben seni korurum"konuşan kişiyi bilmiyorum. Ona söylediğim ilk cümle bu oluyor.

"Ya ben sana zarar verirsem"  yutkunuyorum ama cevap veriyorum nerden geldiğini bilmediğim sese.

"O zaman da çağan beni korur" karanlığın içinde Çağan yok ama ben hala ona güveniyorum.

"Dünya kötü bir yer mi?" Diye soruyor

"Dünya çok kötü bir yer. Ama benim kendime kurduğum düyna çok güzel"

"Senin kendine kurduğun dünya?

"Benim kendime ait dünyam. Kızım ve kocam"

Gülüyor gülüşünden çocuk olduğunu anlıyorum.

"Beni de dünayana alır mısın? "

Cevap vermiyorum ve o konuşmaya devam ediyor.

"Beni de kızın gibi sever misin? Kocana güvendiğin gibi bana güvenir misin?"

Başımı salıyorum"evet nerdesin?"

"Benim yaşamam imkansızmış ama. Herkes öyle söylüyor ama"

"Ama?"

"Sen mucizesin. Sen gerçekten mucizesin"

Dudaklarımı ıstırıp ne diyeceğini tedirgin bir şekilde bekliyorum.

"Benim de mucizem olur musun anne?"

***

Çığlık attım.

Çok güçlü bir Çığlık.

Yatakta boğuluyor gibi hissediyorum.

Elim karnımda ve canım çok yanıyor.

Dudaklarımdan tek bir ses dökülüyor.

Tuana:çağan!

Tekrar çığlık atıyorum yatakta yan dönmeye çalışıyorum ama canım o kadar çok yanıyorki başaramıyorum.