platonik (ÇT)

bölüm 44

Dudaklarımdan bir hıçkırık firar etti.

Bedenimi yerde buldum çünkü ülkü ayağa kalkmış ve beni cidden sert bir şekilde itmişti.

Ülkü:ne yaptın sen?!

Diye bağırdı.

Tuana:acı çekmemesi için.

Dedim ağlayarak zar zor konuşup.

Ülkü:onu öldürdün!

Bakışları akan kana takıldı.

Ülkü:aptal!

Dedi ağlayarak.

Ülkü:onu öldürdün ve bunu kardeşi olarak sen yaptın!

Dizlerinin üzerine çöktü.

Ülkü:Allah kahrestin onu öldürdün! O öldü...arda'm öldü.

Ellerini yere bastırarak ağlamaya başladı.

Onunla beraber ben de ağladım.

Duymuyordu bizi,görmüyordu bizi.

Durdurmuyordu göz yaşlarmımı.

Ülkü:iğrenç bir insansın!

Dedi hızla.

Ülkü:kalpsizsin.

Dedi aynı öfkeyle.

Ondan biraz daha uzaklaşıp kendimi duvara yasladım.

Kolarım ile bacaklarımı sarıp ağlmaya devam ettim.

Ülkü:gözünü dahi kırpmadan kestin bileğini!

Hıçkırıklarım çığlığa dönüşüyordu.

Acı çekmemesi içindi.

Ölecekti ve ben bunun acısız olmasını istemiştim.

Acı çekerek ölmeyi haketmiyordu.
Beni hak etmediği gibi.

Ülkü:o senin abindi! Sen abini öldürdün!

Tuana:sus!

Diye bağırdım.

Tuana:sus artık sus!

Titreyen ellerimi zorlukla kulaklarıma bastırdım.

Tuana:sus lütfen.

Bağrıyordum,sesim yankılanıyordu.

Ülkü:onu öldürdün! Sen katilsin.

Çığlık attım. Daha çok ağladım,nefesim kesilecek dereceye geliyordum.

Nefes alamıyordum ama ağlamaya devam ediyordum.

Tuana:biliyorum.

Dedim sadece.

Kulaklarımı daha çok bastırdım.
Tırnaklarımı boynuma geçirdim.

Ülkü:o ölecek ve bunun en büyük suçlu sen olacaksın.

Dedi kriz geçiriyor olmamdan habersiz.

Ülkü:onun katili sensin. Öz abinin katili sensin Tuana! Benim gibi oda seni affetmeyecek. Bir abinin görebileceği en utanç verici kardeşsin.

Tuana:sus!

Diye bağırdım tekrar.

Karşımda birşey varmış gibi iki ayağımla hiç durmadan tekme attıyordum.

Tuana:sus! Sus!

Boynumu çizmiştim akan kanı parmaklarımda hissetim.

Delirmiş gibi iki elimle boynumu çiziyor,hala iki ayağımla yere sertçe vuruyordum.