platonik (ÇT)

99. bölüm

Uyuyor muyum?

Belki de uyanığım emin değilim zaman kavramını unutum.

Her yer karanlık gecenin bir yarısı olmalı.

Karanlıkta ilerlemeye devam ediyorum ama nereye gitiğimi dahi bilmiyorum.

Nereye gidiyorum sahi?

Neden tek başımayım?

Çağan nerde?

Çağanın yanımda olmadığını sonradan fark ediyorum.

İlk başta gözlerim onu arıyor ama yok. Gelir değil mi? Evet gelir.

Tuana:çağan.

Diyorum ama sesim çıkmıyor.

Karanlık,çok Karanlık.

İlk defa Karanlık beni korkutuyor. Aydınlığa geçmek istiyorum artık.

Koskoca karanlığın içinde tek başımayım.

Tuana:çağan gelecek.

Diyorum kendi kendime.

Tuana:çağan gelecek ve beni Aydınlığa kavuşturacak.

Sözlerime inanıyorum. Gitmek beni korkutuyor ama bedenim benden izinsiz ilerliyor.

Hiçbir şey yok sadece Karanlık bir sokak belki de.

Ve o sokakta sadece ben varım.

Nereye gidiyorum bilmiyorum. Dört bir yan simsiyah o siyahlığın içinde sadece kendimi görüyorum.

Tuana:çağan nerdesin sevgilim?

Diyorum ama cevap vermiyor.

Neden cevap vermiyor?

Üşüdüğümü hissediyorum artık kurtulmak istiyorum bu karanlıktan.

Daha fazla durmak istemiyorum burda koşmaya başlıyorum.

Ama bir elim karnımda.

Bir dakika? Elim karnımda...

Ama karnım boş.

Duruyorum olduğum yerde karnıma bakıyorum uzun uzun.

Karnım şişkin değil ve artık içinde hareket eden biri yok.

Tuana:uyuyor musun? Neden hereket etmiyorsun?

Karnımın farklı bölgelerine dokunuyorum ama hissedemiyorum onu.

Gözlerimin dolduğunu hissediyorum.

Tuana:hayır.

Diyorum kendi kendime.

Tuana:sadece uyuyor.

Diye inandırıyorum kendimi.

Gitmek istemiyorum yoruldum artık ama bedenim benden izinsiz hareket ediyor.

Artık yürüyemeyecek kadar yoruluyorum. Dizlerimin üzerine düşüyorum yenilgiyle.

Çağanın gelmeyeceğini kabuleniyorum. Bebeğimin Artık olmadığını kabuleniyorum.

Tuana:çağan!

Diye bağırıyorum tekrar.

Tuana:gel artık.

Gelmiyor.

Tuana:korkuyorum!

Çağan korkmamı istemez korur beni.

Ama gelmiyor.

Tuana:çağan bebeğimizi hissedemiyorum.

Diyip ağlamaya başlıyorum.