74. bölüm

991 77 10
                                    

Aksamın Ilık rüzgarı beni daha çok kendine çekiyordu.

İçinde kaybolmayı diliyordum.

Saçlarım arkaya savruluyordu.

Üşüyordum ama bu his hoşuma gidiyordu.

Ağaçların arasına oturmuş sadece boş boş duruyordum.

Bugün diğer günlerle kısaysla daha iyi hissediyordum.

Hiçbir şey düşünmek istemiyordum.
Sadece rüzgar -insan olandan değil - -ki insan olan da pek insan sayılmazdı- ile baş başa kalmak istiyordum.

Ama mümkün değildi.

Çağan denen insan sayılan o insan beni beş dakika yanlız bırakmıyordu.

Her an yanımda bitiyordu.
Bundan şikayetçi değildim ben ona gidemiyordum onun gelmesini istiyordum.

Hata beş dakika bile benden uzaklaşmamasını isterdim.

Ama ondan kaçan da bendim işte.

Tekrar bir dal sigara yaktı.
Onu gördüğümü biliyordu ama yanıma gelmiyordu.

Tuana:sence bir gün bu rüzgar beni de alıp gider mi?

Diye sordum.

Sigarasından büyük bir nefes çekti.

Çağan:hayır ,gidemez.

Dediğinde dudak büzdüm yüzümün yarısını gördüğünü biliyordum.

Tuana:çok mu kiloluyum yani?

Böyle demek istemediğini biliyordum ama böyle oynamak istiyordum.

Çağan:sadece gitmene izin vermem diyordum.

Dedi omzunu silkip.

Tuana:ya ben rüzgarla gidersek.

Çağan:rüzgar demesek olur mu? Bir arkadaşımın kanına dokunuyorda.

Sesizce güldüm oda gülümsedi ama beni izledi gülüşümü.

Sırtımı ağaca yaslayıp ona döndüm.

Tuana:peki sen gider misin?

Diye sordum.

Çağan:seni almadan mı? Asla.

Dediğinde daha çok gülümsedim.

Tuana:her an yanında olamam ki.

Çağan:olursun. Oldururum.

Karanlıkta yüzü beli olmuyor ama gözlerindeki ışığı görebiliyordum.

Tuana:ya seni istemezsem?

Çağan:beni istemiyor musun?

Tuana:istiyorum!

Dedim aniden yükselen ses tonumla.

Daha çok gülümsedi.

Tuana:neden yanıma gelmiyorsun?

Diye sordum.

Her an etrafımda oluyordu ama yanıma gelmiyordu. Halbuki ben onu en çok yanımda istiyordum.

Çağan:yanına mı? İster miyin ki?

Şimdi anladım neden gelmediğini.

Haklıydı aslında. Yanımayaklaşmasına ben izin vermiyordum.

Ama artık bana yaklaşması sorun değildi.

Ama sadece o.

Ardalardan hala kaçıyordum.
Ama ardaya yani abime de bir özür borçluydum.

Oturduğum yerden kalktım ve ben onun yanına gittim.

platonik (ÇT)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin