platonik (ÇT)

bölüm 13

Bir ay olmuştu...
Onurun ölmesinin üzerinden bir ay geçmişti.

Onur ölmüştü, onur öldürülmüştü!

Ama kimse buna inanmıyordu.

Bir haftada unutulmuştu.

Herkes onurun intahar etiğini düşünüyordu.

Ama eminim ki o öldürülmüştü.

Hatta haberlere de şu şekilde geçmişti.

On ikinci sınıfa giden bağımlı bir öğrenci, onur****** okul tarafından düzenlenen bir baloda terastan atayarak intahar edip hayatını kaybetti.

O ordan atlamadı ama onu ordan atılar.

Ama kimse buna inanmıyordu işte.

Bana katılan tek kişi sıla ve zeynepti.

Biz hala katili merak ederken diğer herkes eski hayatına geri dönmüştü.

Hiçbir şey olmamış gibi.
Bir çocuk öldürülmemiş gibi.

Neden onca kötü varken ölen kişi onur olmuştu?

Onurun ne suçu vardı kii?

Çok küçüktü.
Ölmek için çok küçüktü!
Ve ölmek için çok masumdu.

Omzumda hissetiğim el ile irkildim.

Zeynep:benim...daldın yine.

Tuana:iyiyim.

Zeynep:değilsin...onuru düşünüyorsun değil mi?

Diye sordu gerçekten üzgün gibi bakıyordu.

Başımı saladım.

Zeynep onurun ölümünden sonra kaydını bu okula almıştı.

Nedenini sorduğumda ise.

Zeynep:böyle bir durumda seni yanlız bıraka bilirmiyim sence? Okulun içinde bir katil var tek başına kalman doğur değil.

Demişti sadece.

Zeynep üniversiteye gidiyordu.
Buna rağmen sanki benden de küçükmüş gibi davranıyordu.

Şımarık bir kız olabilirdi ama aklı başında bir kızdı.

Herşeyi iki kez düşünerek yapan.
Olacakları önceden tahmin ederdi.

Zeynep:kantine gidelim.

Dedi beraber kantine ilerledik.

Tuana:sıla!

Dedim sevinçle.

Sıla buruk bir gülümseme ile baktı bana.

Zeynep:gelsene.

Dedi gülümseyerek.

Hepimiz gülümsüyorduk.
Ama hangimiz gerçekten gülümsüyorduk?

Sıla çekinerek yanımıza geldi.

Bir ayda baya zayıflamıştı.
Göz altları mosmordu.

Kendini fazla beli etmesede gözleri kıpkırmızıydı.

Her an ağlayabilecek gibi duruyordu.

Sıla onurun ölümünden sonra okula ilk defa bugün geliyordu.

Sanırım en çok yıkılanımız oydu.

Sıla:kantine gidiyordum isterseniz beraber gidelim.

Dedi onu onayladıktan sonra beraber kantine gittik.