Oylar, yorumlar atılsın. Emeğimin karşılığı verilsin olur mu?
100 oy gelene kadar bölüm atmayı düşünmüyorum.
Keyifli okumalar!
İnsta: cdhikayeleri
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gözü intikama bulanmış bir kadından daha kötü bir şey yoktur bu hayatta."
...
Bilinmeyenlerin, asıl bilinenler olmadığını bana kimse söylemezdi. Sonuçta, arkamızda birinin olmadığını görmesek bile, onu hissederek arkamıza dönmemiz gibi, bilinmeyenlerde asıl bilinenler olabilirdi.
Ben düşünüyordum, hissediyordum. Ama şimdi; akışına bırakmayı seçtim.
Zamir denen adamın elmaslarıyla, benim zümrütlerim çakıştığında gözlerimin koyulaştığına yemin edebilirdim. Yanındaki adamlar kendi aralarında konuşuyorlardı ama onun, gözleri tek bir noktaya dayalıydı. Bana. Öyle bir gülüşü vardı ki... Sakalları gülüşünü örttüğü gibi, gülüşü bildiklerini saklamıyordu.
Arada arkadaşlarına bakıyor ve sohbette olduğunu gösteriyordu ama sonra bana o şeytani gülüşüyle geri dönüyor ve içkisini yudumluyordu. Ama bilmediği belki de bildiği bir şey vardı ki o deliyse, ben ondan daha deliydim. Hıhh. Dudaklarım kıvrıldı.
Yanımdaki masada duran içki kadrajıma girdiğinde, hızla bardağı kavrayıp ona döndüm. Dudaklarıma yaklaştırıp gözlerimi yumarak içkiyi fondiplediğimde kolumun tersiyle dudaklarımdaki nemi silip sadece ona bakarak bardağı yere, çimlerin üzerine attım. Kaşları havalanan ve gülümsemesi kısılan bu kahrolası adama arkamı döndüğümde artık lanet incir ağaçlarını bulma vaktiydi.
Arazinin ıssızlığına dalan yol, tam da önümde duruyor ve beni içeriye davet ediyordu yeşilimsi karanlığıyla sanki. Derin bir nefes aldım.
