Bu bölüm 21 bin kelimeden ibaret. Yaptığınız yorumların her biri benim için çok değerli, her bir yorumu okuyor olacağım :)
Sahne aralarına eklediğim şarkıları dinlerseniz, kitabın içinde daha net girebilirsiniz.
İnstagram: cdhikayeleri.
Kitaba 170 oy gelene kadar bölüm atmayı düşünmüyorum.
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Buraya geldiğin ilk günden beri fevri huyların vardı. Hala var. Öfkelisin, acemisin, sabırsız, geveze ve benim sevmediğim her şeysin. Fakat yine de sen Anna, bana dair her şeysin."
...
Dikkatim olabildiğince açık onu dinlerken sustu.
Önüme döndüm. Evren'in bana benzettiği çiçeğin anlamının bu olmasını, daha doğrusu kurtarıcımın hakkımda böyle düşünmesini beklemiyordum. Benzettiği çiçek çok isabetli olmuştu. Lakin bana göre öylesine bir çiçeği etiketlememişti üzerime. Bunu biliyordum. "Peki sence Lavin?" dedim ve gülerek arkada yüzünün yarısını montunun içine gömmüş Lavin'e muzipçe sırıttım. "Zambak." Dedi Kartal hiç düşünmeden. Önüme dönmemiş, yeşil gözlerimi Lavin'e dikerken devam etti. "Kadınlığın ve temizliğin sembolüdür." Dudaklarım kıvrılırken Lavin'in gözlerini devirmesini izledim.
Kartal gibi Lavin'e sabredebilen bir adamı daha tanımamıştım. Aşk sen nelere kadirsin be. Kız resmen hiç pas vermiyordu ama arada yakalanabiliyordu. "Sen günde çiçeklerin üzerinden ne kadar böcek geçtiğini biliyor musun hiç?"
"Ne olmuş yani?"
"Ne olmuş diyor, deliricem!"
"Bak kızım, zaten dün Polat'la arazide dolaşıyordun gördüm ben sizi, sen daha fazla konuşma ben deliriyorum çünkü!" araba birden hızlandığında elim refleks olarak kapıya abandı. Neler oluyor lan?
