គូស្នេហ៍ឆ្នាស់ឆ្នើម «ចប់» ✔️

ភាគទី ៣៤

   ថ្ងៃបន្ទាប់ម៉ូឈីក៏ដឹងខ្លួនឡើង កែវភ្នែកសម្លឹងមើលជុំវិញបន្ទប់ដៃតូចស្រឡូនអង្អែលពោះ នាងងាកឃើញបងប្រុសក៏សួរនាំ
   «បងជូន... បងជូន...» រាងក្រាស់ងើបឡើងពេលលឺសំលេងហៅរបស់ប្អូន
   «ឈី! អូនដឹងខ្លួនហើយឬ?»
   «កូន... កូនរបស់អូន....»
   «គេសុវត្ថិភាពទេ អូនប៉ះទៅមើល» ណាមជូនចាប់ដៃប្អូនដាក់លើពោះរបស់នាង
   «មានអ្នកណាដឹងឬអត់?»
   «អត់ទេបងមិនបានប្រាប់អ្នកណាទេ»
   «ប្រសើរណាស់...»
បងសុំទោសបងមើលថែរអូនមិនបានល្អ បងសន្យាថាបងនឹងមិនឲ្យនាងយេរីមនោះរួចខ្លួនឡើយ»
   «នាងគ្មានចេតនាទេបងកុំបន្ទោសនាងអី ខុសមកពីខ្ញុំ»
   «ទេ.... អូនមិនបានខុសតែគឺជុងហ្គុកគេជាអ្នកខុសគេដោះស្រាយបញ្ហាមិនបានល្អ»
   «កំហុសអូនដែលនៅរវល់ជាមួយគេ អូនហាមចិត្តខ្លនឯងមិនបាន បងដឹងអត់បេះដូងរបស់អូននៅមានគេនៅឡើយអូននៅតែបារម្ភ នៅតែស្រលាញ់ទាំងដឹងហើយថាវាឈឺចាប់» ម៉ូឈីនិយាយរៀបរាប់ទាំអួលដើមក
   «បងខុស បងមិនគួរនាំអូនឲ្យមកប្រលោកក្នុងវិស័យមួយនេះ បងជាអ្នកនាំអូនឲ្យជួបគេ»
   «បងប្រុសកុំបន្ទោសខ្លួនឯងអី»
   «បន្ដទៀតអូនគិតធ្វើយ៉ាងមិចកូននេះ ពិតជារបស់ជុងហ្គុកមែនឬ?»
    «អូនមិនដឹងធ្វើយ៉ាងមិចទេ តែបងសន្យាមកថាមិនប្រាប់អ្នកណា...»
   «បងសន្យា... អូនគិតត្រូវហើយដែលលាក់បាំងរឿងនេះគេមិនសមធ្វើជាឳពុកក្មេងឡើយ»
   «ខ្ញុំនឹងចាកចេញពីក្រុម»
   «ថាមិចចាកចេញពីក្រុម» ខណៈនោះសមាជិក Royal-K បើកទ្វារមកចំពេលម៉ូឈីនិយាយសម្រេចចិត្ត
   «នេះមានរឿងអី ធ្ងន់ធ្ងរដល់ឯងត្រូវចេញពីក្រុមចឹងឬ?» ជីនស៊ូ
   «នាងយេរីមនោះ វាគំរាមឯងឬ?» ឆេរីន
   «ឈី! អូនគិតច្បាស់ហើយហេ... តើមានរឿងអីដែលដោះស្រាយមិនបានរហូតឲ្យឯងត្រូវសម្រេចថាចាកចេញពីក្រុម តើរវាងពួកយើងត្រូវបញ្ចប់ទៅដោយបែបនេះឬ» អ៊ុនស៊ូ
   «មែនហើយ... ពួកយើងឆ្លងកាត់ការលំបាកមកជាមួយគ្នាជាច្រើន នេះអូនសុខចិត្តចុះចាញ់ទាំងបែបនេះឬ វាមិនមែនជាចរឹករបស់អូនឡើយ» ស៊ូយ៉ុង
   «ឈី! ប្រាប់បងមកថាមានរឿងអីកើតឡើង» ជីនស៊ូដើរមកអង្គុយក្បែរកូនពៅហើយចាប់ដៃលួងលោមសួរនាំ ម៉ូឈីដំបូងរៀងស្ទាក់ស្ទើរមិនហាននិយាយនាងងាកមើលមុខបងប្រុសបន្ដិចមុននឹងតប
   «ខ្ញុំ.... ខ្ញុំមានកូន...»
   «ថាមិចមានកូន?» សមាជិក Royal-K ទាំងអស់គាំងនិយាយលែងចេញតែម្ដង ម្នាក់ៗភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំង
   «តើមានរឿងអី ក្មេងជាកូនអ្នកណា? អាចង្រៃណាធ្វើដាក់ឯងបែបនេះ» អ៊ុនស៊ូស្លត់ចិត្តខ្លាំងតហូតហាមាត់ជេរស្ដីទាំងដែលធម្មតានាងជាមនុស្សស្ងប់ស្ងាត់មិនចេះជេរប្រទិចអ្នកណាឡើយ
   «បងអ៊ុនស៊ូនិយាយត្រូវប្រាប់មកឈី! អាចង្រៃនោះជាអ្នកណា?» ស៊ូយ៉ុង
   «ខ្ញុំ.... ខ្ញុំធ្វើការបង្ករកំណើតក្រៅស្បូន» ម៉ូឈីជ្រើសរើសព្យាយាមនិយាយកុហកព្រោះមិនចង់ឲ្យជុងហ្គុកមានបញ្ហាតែទង្វើររបស់នាងធ្វើឲ្យណាមជូនហួសចិត្តខឹងទៅកាន់ប្អូនវិញ
   «ជាកូនរបស់ជុងហ្គុកច្បាស់ណាស់ ហេតុអីអូនលាក់បាំងឲ្យគេ.... គេគួរតែទទួលខុសត្រូវនៅអំពើរដែលគេបានធ្វើ»
   «ទេ... បងជូន! កុំអី... ឈីសុំអង្វរកុំទៅរករឿងគេអីណា អូនមិនចង់ឲ្យគេដឹងទេ អូននឹងចិញ្ចឹមកូននេះតែឯង នៅមានទៀតកុំប្រាប់ម៉ាក់បងថាអូនមានកូនអី អូនមិនចង់ឲ្យគាត់បារម្ភ»
   «អូនគិតថាវានឹងលាក់ជិតឬ» ណាមជូន
   «សុំអង្វរណាបងជូន!»
   «នេះឯងប្រាកដហើយថានឹងចាកចេញពីក្រុមទាំងបែបនេះ» អ៊ុនស៊ូសួរបញ្ជាក់ទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោង
   «ឲ្យខ្ញុំសុំទោសដែលធ្វើឲ្យពួកបងខកបំណង» ម៉ូឈីនាងក៏ឈឺចាប់ដូចគ្នាពេលនិយាយបែបនេះ
   «ឯងដាច់ចិត្តពេកហើយ» ឆេរីននាងយំយ៉ាងខ្លាំងពេលលឺសំដីរបស់ម៉ូឈី
   «ទាំងអស់គ្នាគួរតែគោរពតាមការស្រេចចិត្តរបស់ម៉ូឈីទៅ ប្អូនក៏មិនចង់ដែរ» ជីនស៊ូ
   «មិចអីទេចាំបងទៅនិយាយជាមួយលោកបាង តែម៉ូឈី មិនថាអូនចាកចេញពីក្រុមក៏ដោយស្រាប់បងអូននៅតែជាកូនពៅរបស់ Royal-K ដដែល» អ៊ុនស៊ូចាប់ដៃម៉ូឈីហើយញញឹមទាំងទឹកភ្នែក
   «អរគុណពួកបងណាស់ ឈី! នឹងចងចាំពួកបងអស់មួយជីវិត ក៏ដូចជាការគាំទ្រពួកបងឲ្យសម្រេចជោគជ័យ» សមាជិក Royal-K ក៏ឱបម៉ូឈីទាំងអស់គ្នាមុននឹងចាកចេញទៅបាត់ទុកឲ្យម៉ូឈីសម្រាក