ခါးေပၚမွတင္းက်ပ္ေနေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေနးလ္ခႏၶာကိုယ္အေနအထားအား ျပင္ဆင္လိုက္ၿပီးမွ ကိုယ္ေပၚရွိ မီခါ၏လက္တို႔အား အသာအယာဖယ္ထုတ္လိုက္သည္။သူထထိုင္လိုက္သည့္အထိ မီခါကအသက္ရႈသံမွန္မွန္ျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနဆဲပင္။နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္၇နာရီအတိကို ၫႊန္ျပလို႔ေနသည္။ဒါက သူ႔ရဲ႕ပုံမွန္အိပ္ရာထခ်ိန္ပဲျဖစ္သည္။ဘယ္ေလာက္ပဲ အိပ္ရာဝင္တာညနက္ပါေစ မနက္ဆိုတာႏွင့္ ႏိုးရမည့္အခ်ိန္ကိုပုံမွန္ႏိုးေနတတ္တာလည္း မာမီသင္ၾကားေပးခဲ့သည့္ အက်င့္ေကာင္းတစ္ခုသာျဖစ္ေလသည္။
ေနးလ္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးသည့္အထိ မီခါကေတာ့ မႏိုးေသးေပ။မီခါက အိပ္ရာထေနာက္က်တတ္တာ သူတို႔ပတ္သတ္မႈ၏အေတြ႕အႀကဳံအရ သိရွိေနၿပီးသားျဖစ္သည္။သူေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ဇယားအျပည့္ျဖင့္ အသင့္ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ ျမတ္သူအား ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။
"morning ကိုေနးလ္..."
"morning..."
ျမတ္သူလက္ထဲမွ schedualတို႔အား ဆြဲယူၾကည့္လိုက္ရင္း ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ပထမဦးဆုံး meetingက ၈နာရီအတိစမွာမို႔ အခုပဲအိမ္ကေနထြက္ဖို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့သည္။
"မနက္စာ စားလို႔ရပါၿပီ ကိုေနးလ္!..."
အေဒၚႀကီးက အေနာက္ခန္းထဲမွေန၍ ထြက္လာရင္း မနက္စာစားဖို႔အတြက္ ေျပာသည္။အိမ္မွာက သူတစ္ေယာက္တည္းသာမို႔ လူပိုလည္းမထားျဖစ္ပဲ စားေရးေသာက္ေရးအတြက္ကိုေတာ့ ေဘးကပ္ရပ္ ရပ္ကြက္ထဲရွိ အေဒၚႀကီးကိုသာ မနက္လာညျပန္အကူအျဖစ္ ေခၚထားလိုက္ေတာ့သည္။ဗီလာရွိသည့္အိမ္ရာဝင္း၏ အျပင္ဖက္ကပ္ရပ္မွာက သာမန္လူလတ္တန္းစား ရပ္ကြက္ေလးရွိသည္။အေဒၚႀကီးက ထိုရပ္ကြက္မွာပဲေနတာမို႔ မနက္လာညျပန္သြားေရးလာေရးက အဆင္ေျပလွသည္။
"လမ္းမွာပဲ စားလိုက္ေတာ့မယ္..."
ေနးလ္ေျပာရင္းျဖင့္ ေနရာမွထရပ္ၿပီးမွ...
"အေပၚက တစ္ေယာက္အတြက္ပဲ ျပင္ထားေပးလိုက္ေတာ့..."
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုေနးလ္..."
