အေမွာင္ခ်ထားသည့္ အခန္းထဲမွာ သူ႔၏အသက္ရႈသံမွလြဲ၍ မည္သည့္လႈပ္ရွားမႈအသံ တစ္စုံတစ္ရာပင္မရွိေနေခ်။မီခါႏွင့္ျပႆနာတတ္ၿပီးကတည္းက ဒီဟိုတယ္ဆီသို႔ ေနးလ္ ေရွာင္ေျပးလာခဲ့တာ ဒီေန႔ျဖင့္ဆို ၃ရက္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ဝန္ခံရလွ်င္ သူ႔၏အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ၿပိဳလဲပ်က္စီးမႈတို႔ကို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာမွ မေဖာ္ျပခ်င္သည့္ အရွက္သည္းမႈမာနတရားတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ဘ၀မွာဒီတစ္ႀကိမ္ေလာက္အထိ တစ္ခါမွ ပစ္စလတ္ခတ္မၿပိဳလဲခဲ့ဖူး။ဒီတစ္ေခါက္ အနာက်င္ဆုံးပါလို႔ ေျပာရေလာက္သည့္အထိ သူထိခိုက္နာက်င္ေနရသည္။ဘဝတစ္ခုလုံးႏွင့္အတူ စိတ္၀ိဉာဥ္ခံစားခ်က္ေတြအကုန္လုံးဟာ တစ္စစီက်ိဴးေၾကပ်က္စီးကုန္ၿပီျဖစ္သည္။ေသမလို ခံစားရသည္ဟူေသာ အျဖစ္ကို သူအခုမွနဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ႀကဳံလိုက္ရတာျဖစ္သည္။
ေသြးသားရင္းခ်ာ ေမာင္ႏွမ၏ေျခထိုးမႈကိုလည္း အံ့ၾသနာက်င္ရသလို၊မာမီ့၏ ျပတ္ေတာက္ႏိုင္မႈကိုလည္း သူနာက်ည္းမိသည္။ဒီအမွားဟာ ဘယ္ကျမစ္ဖ်ားခံလာသလဲဟုေတာင္ ေျဖေတြးမေပးခ်င္သည့္အထိ တင္းမာေနခဲ့သည့္ မာမီ့၏စိတ္ကို သူဒီတစ္ခါေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားမိၿပီျဖစ္သည္။ငတ္မြတ္ခဲ့ရသည့္ ေမတၱာတရားကို မဆာေလာင္ႏိုင္ေတာ့သည့္အထိ မမက္ေမာခ်င္ေတာ့သည့္အထိ သူ႔စိတ္ခံစားခ်က္တို႔ဟာ ေသဆုံးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။မွားခဲ့တာ ေျခတစ္လွမ္းေလးဆိုရင္ေတာင္ သူဟာရင္မွျဖစ္လာသည့္ သားသမီးရင္းခ်ာပဲမဟုတ္ပါလား။ရပိုင္ခြင့္ေတြကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရျခင္းထက္ မာမီ့ဆီမွာ သူ႔အတြက္ေဖးမျခင္းတို႔ မရွိခဲ့တာကို နာက်င္မိတာျဖစ္ေလသည္။
ေမတၱတရားကို ငတ္မြတ္ခဲ့ရတာခ်င္းအတူတူ တစ္စုံတစ္ေယာက္ႏွင့္ ခံစားခ်က္ခ်င္းမွ်တခ်င္ခဲ့မိသည္။ခါးသီးမႈခ်င္းတူညီခဲ့ၾကသူခ်င္းမို႔ သူတို႔ဟာ အျပန္အလွန္နားလည္ႏိုင္ၾကမည္ဟု မဝံ့မရဲေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိေသးသည္။ေမတၱတရားကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ေစဖို႔ သူအရဲစြန္႔ခဲ့မိသည္။သူေပးလိုက္သည့္ ေမတၱတရား၏ လုံၿခဳံေႏြးေထြးမႈတို႔ျဖင့္ ဒီေကာင္ေလးဟာ ညံ့သက္လာလိမ့္မည္ဟု သူမွားယြင္းတြက္ခ်က္မိခဲ့သည္။စိတ္၏အထိအရွေတြကို ေၾကာက္လြန္းလို႔ သူ႔၏စိတ္တံခါးကို ဘယ္တုန္းကမွမဖြင့္ဟျဖစ္ခဲ့။မည္ကဲ့သို႔ေသာ ေႏွာင္ႀကိဳးထံကိုမွသူမတိုးဝင္ဖူးခဲ့။ခံစားခ်က္တိုင္းကို အၿမဲတမ္းရွင္းရွင္းလင္းလင္းသာထားခဲ့သည္။
