တဖွဲဖွဲကျနေတဲ့မိုးစက်တွေက ဒီနေ့ကျတော့ ပိုပြီးအေးစက်နေသယောင်။ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကျရောက်လာတဲ့ မိုးစက်တွေဟာ ဆူးချွန်များဖြင့်တချက်ချင်းထိုးစိုက်နေသလိုမျိုး တစစ်စစ်နာကျင်နေစေခဲ့သည်။ရာသီဥတုက မနေ့ကလိုမျိုးပဲ မိုးတဖွဲဖွဲဖြင့် မှုန်းမှိုင်းနေခဲ့ပေမဲ့ ခံစားချက်တွေကတော့ မနေ့ကလိုမျိုး ငြိမ့်ငြောင်းမနေခဲ့တော့။မနေ့ကတော့ ဒီအချိန်မှာ ဒီနေရာဟာ ကြည်းနူးလှိုက်ဖြာခြင်းများဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။အခြေအနေတွေတူညီနေခဲ့ပေမဲ့ ခံစားချက်တို့ကတော့ ခြားနားနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
အခုတော့ နေးလ်အတွက် ဒီနေရာဟာ စိတ်ခံစားချက်ကြောင့် အကျည်းတန်းနေခဲ့ပြီ။ဝမ်းနည်းအသဲကွဲရသည့်ခံစားချက်ဆိုတာထက်ကို အရှက်ကွဲနာကျင်ရသည့်စိတ်ကပိုနေခဲ့သည်။အစကတည်းက သဘောကျသည်ဆိုသည့်နေရာကနေ သူရှေ့တစ်လှမ်းထပ်မတိုးခဲ့သင့်ပေ။ကိုယ့်ထက်ကို ၃နှစ်လောက်ငယ်သည့် ကောင်လေးဆီမှာမှ လိမ်ညာလှည့်စားခြင်းခံရသည့်အဖြစ်က သူ့မာနကိုရော အရှက်ကိုရော ကောင်းကောင်းကြီးခြေမွဖျက်ဆီးနေသလိုပင်။အစားထိုးခံစားနေတာကို သတိမမူနိုင်သည့်အထိ မီခါ့၏မာယာတွေအောက်မှာ သူပျော်ဝင်နေမိသည်။အတည်ကြီးတွဲပစ်လိုက်ဖို့အထိပါ သူစဥ်းစားမိခဲ့သည်။ဒါကိုသာ စောစောစီးစီးမသိလိုက်ရလျှင် မီခါဟာ သူ့ကိုတသက်လုံးများ အစားထိုးသာယာနေလောက်မလား။
နေးလ်တွေးနေရင်းဖြင့် အသက်ရှုရကျပ်သလိုတောင် ခံစားလာရသည်။မိုးရေထဲမတ်တပ်ရပ်နေရင်း ခြေထောက်တွေတုန်ယင်လာတာမို့ တံတားဘောင်အား အားပြုလိုက်ရသည်။မြောက်များစွာသော သော့ခလောက်တို့ဆီ အကြည့်ရောက်မိတော့ မနေ့တုန်းက မိုးဖွဲဖွဲထဲမှာ ချိတ်ဆွဲခဲ့တဲ့သော့ခလောက်အကြီးကြီးကို သတိရမိပြီး ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြင့် အသံထွက်ရယ်မိသည်။မြစ်ရေထဲသို့ သူရူးနှမ်းစွာ ပစ်ချခဲ့တဲ့ သော့တံကိုလည်းပြန်မြင်ယောင်မိသလို ဟိုတယ်စားပွဲပေါ်ရှိ မီခါ့၏သော့တံကိုလည်း ပြန်မြင်ယောင်မိလာသည်။သူ့ဖက်က အစစ်အမှန်စိတ်ရင်းတို့ဖြင့် နှလုံးသားကို စတင်ဖွင့်လှစ်ပေးခဲ့ပေမဲ့ မီခါကတော့ သူ့နှလုံးသားကိုလက်ဖဝါးပေါ်တင်ကာ ကစားနေခဲ့သည်။
