Kalbim Senin

25. BÖLÜM:BULUT

Oğlumun doğumuna sadece 1 hafta kalmıştı. Ve Barlas beni 1 hafta önceden getirmişti hastaneye. "Barlas daha 1 hafta var"

"Bir anda sancın tutarsa müdahale etmesi çabuk olur bir tanem sabret bir hafta. Oğlumuzu sağ salim kucağınıza alacağız inşallah" Yatağa yattı ve uyuyakaldım. Gece uyandığımda karnıma çok büyük bir ağrı girmişti. Barlas'a seslenecektim ama acıdan konuşamıyordum. "BARLAS" Diye bağırabildim en sonunda. Uykusundan uyanıp yanıma geldi. "Miray'ım iyi misin?" Dedi telaşla. Başımı hayır anlamında salladım. "Değilim. Canım yanıyor"

"Tamam. Tamam sakin ol" Diyerek doktor çağırdı. Doktor geldiğinde doğumun başladığını söyleyerek doğumhaneye aldı beni.

(Barlas)

Saat gece 04.29 du. Hava yavaş yavaş aydınlanmaya başlıyordu ve oğlumun doğumu başlamıştı. Ödüm kopuyordu Miray'la oğluma birşey olacak diye. Annemlere ve Miray'ın ailesine haber verdim. Annemler hemen gelmişti. Koridorda bir sağa bir sola yürüyor ellerimi saçlarımdan geçirip duruyordum. İçeriden gelen çığlıkların Miray'a ait olduğunu biliyordum. Acı çekiyordu ve ben birşey yapamıyordum. "Oğlum otur artık dolanıp durma" Diyen babama çevirdim yüzümü. "Baba saatlerdir buradayız. Karım içeride can çekişiyor nasıl durayım" Dediğim anda Miray'ın kesilen çığlığı ve bebek ağlama sesiyle doğumhanenin kapısına baktım ve kocaman gülümsedim. Oturan kim varsa ayağa kalkmıştı. "Oğlum geldi!" Diyerek yanımda duran Mina'nın boynuna sarıldım. "MİNA BABA OLDUM" Diye sevinç çığlıkları atarken herkes mutlulukla gülüyor, birbirine sarılıyordu. Bir süre sonra Miray çıkmıştı. Hemen koşup elini tuttum. Gözlerini açacak hali bile yoktu güzel karımın. "Barlas" Dedi neredeyse çıkmayan sesiyle. "Burdayım güzelim" Hafifçe gülümsedi. "Oğlumuz. Çok tatlıydı" Bunu demesiyle dolu gözlerle gülümsedim. "Öyledir tabi hayatım" Onu normal odaya aldılar. Benim ise ağzım kulaklarımdaydı. Babamla sarıldık. "Ne ara büyüdün de baba olacak yaşa geldin be. Tebrikler oğlum"

"Sağol babacım"

"Yaa ben teyze mi oldum şimdi"

"Bende hala oldumm"

"Tebrikler enişte" Diye sarıldı Kiraz bana. Ona karşılık verirken "Sağol eniştecim" Dedim. Yarım saat sonra ben, Kiraz ve annesi Miray'ın yanına girdik. "İyi misin annecim?"

"İyiyim anne. Biraz canım yandı o kadar"

"Biraz mı? Miray'ım çığlıkların dışarı geliyordu"

"O kadar mı?"

"O kadar. Kıyamam sana ben" Diyerek sarılıp öptüm. "Ama değdi bak oğlumuzu kucağıma aldım. Barlas kokusu çok güzeldi" Hafifçe gülümsedim. "Öyledir. Yeni doğan bebekler cennet kokarmış"

(Miray)

Kapı açıldığında kapıya baktık. Hemşire güler yüzüyle oğlumu getirmişti. Kucağıma verdiğinde gözlerimden mutluluk göz yaşları akmaya başlamıştı bile. "Allah analı babalı büyütsün. Melek gibi maşallah" Desi hemşire. Barlas "Sağolun" dedikten sonra odadan çıktı. Barlas'ın yüzü bize dönerken ben oğlumu inceliyordum. "Oğlum, annecim. Sen ne güzel şeysin öyle"

"Teyzecimm. Aşkım benim ya" Diyerek eline dokundu Kiraz. Başımı kaldırıp Barlas'ın elini tutarak yaklaştırdım. "Barlas bak oğlumuz" Dedim gözlerimde yaşlarla. "Evet ama sen neden ağlıyorsun?"

"Anne oldum Barlas. Onun için ağlıyorum"

"Ağlama balım, sevin" Diyerek saçlarımı öptü. 3 gün hastanede kaldıktan sonra evimize gittik. Oğlumu odasına yatırdım ve kendimde yatağa yatıp beşiğinde yatan tatlı, minik oğlumu izledim. Barlas üstünü değiştirip geldiğinde ona gülümsedim. Bana aynı şekilde karşılık verip oğlumuzun beşiğine yaklaştı. Kısık sesle konuşuyordu. "Benim tatlı oğlum. İyi ki geldin paşam" Diyerek uyandırmadan öptü onu. Daha sonra yatağa gelip beni göğüsüne yatırdı. "Barlas oğlumuzun ismi ne olacak?" Diye sordum. "Sen ne istersen o olsun. Ben acemiyim bu işlere sen daha iyi bilirsin" Gülümsedim. "Hmm o zamann... Bulut olsun mu?"